Mandy Roelvink uit Almere is een alleenstaande moeder van twee dochters en twee zoons. In 2012 raakte ze arbeidsongeschikt. Sindsdien moet het gezin rondkomen van een bijstandsuitkering. “De kinderen weten dat we rond moeten komen van minder, maar ze hebben het niet minder.” 

Mandy wil haar verhaal graag vertellen. “Misschien help ik er andere ouders mee. Iedereen kan in deze situatie terechtkomen. Vaak kun je er niets aan doen en als het wel door je eigen toedoen is, kun je ervoor kiezen het anders te gaan doen. Je hoeft je niet te schamen.”  

Er zijn altijd opties

Ervoor kiezen het anders te gaan doen. Mandy bewijst dat het kan. Door te gaan studeren bijvoorbeeld. “Je kunt wel afgekeurd worden, maar dat is niet het einde. Er zijn altijd opties. Ik heb vier kinderen en wil uit die uitkering komen. Niet altijd hoeven te sappelen. Ik dacht ‘mijn lichaam doet het niet goed, maar er is niets mis met mijn hoofd’. Ik ben rechten gaan studeren, een studie die me altijd al aantrok. Opkomen voor rechtvaardigheid, daarvoor te strijden. Ik hoop na mijn afstuderen parttime te kunnen werken, tegen die tijd zijn de kinderen ook zelfstandiger.”  

“Ik ben eraan gewend geraakt rond te komen van weinig geld. We kunnen niet alles doen wat we willen, ik moet heel verstandig omgaan met geld. Aan de andere kant, het loopt. Ik budgetteer elke maand, wat gaat eruit, wat komt erin, wat heb ik over? Ik plan heel goed. Als er een kinderkamer verbouwd moet worden, weet ik dat ik een jaar moet sparen. Het is niet gemakkelijk, maar wel te doen.” 

Hecht gezin 

De kinderen hebben vriendjes en vriendinnetjes die op vakantie gaan, mobieltjes hebben, dure cadeaus krijgen. Hoe vinden ze dat? Mandy: “De kinderen weten dat we rond moeten komen van minder, maar ze hebben het niet minder. Bepaalde dingen wil ik gewoon niet. Gamecomputers bijvoorbeeld. Al zou ik het geld hebben, dat is voor mij een no go. Een vriendinnetje van Beau-Ann is altijd alleen thuis omdat beide ouders werken. Beau-Ann is blij dat dat bij ons niet zo is. We zijn een hecht gezin.” 

“Ik wil dat mijn kinderen gelukkig zijn en ben ervan overtuigd dat dat niet afhankelijk is van geld. Natuurlijk helpt het, maar het is niet de essentie. De kinderen doen allemaal iets waar ze blij van worden: kickboksen, beeldende kunst, zwemmen, voetbal. Als ik kijk naar Beau-Ann, die leeft zo op van het kickboksen. Vanaf het eerste moment was het meteen raak. Het is haar passie. Ik ben blij dat we een beroep kunnen doen op het Jeugdfonds Sport & Cultuur. Dat maakt het wat gemakkelijker. Weet je, je moet er het beste van maken. En dat doen wij. Misschien is dat de ook de reden dat ik me niet schaam. Het gaat goed met de kinderen.” 

Beau-Ann uit haar gevoelens in kickboksen

“Ik vind het heel erg fijn dat ik mijn gevoelens kan uiten,” zegt Beau-Ann (10) over het kickboksen. “Bij het stoten en schoppen kan ik het uiten als ik blij of boos ben. En ik vind het fijn om te bewegen. Er zitten vooral jongens op kickboksen, ik heb hier één vriendin. Op school vinden ze het wel stoer dat ik dit doe want de meeste meisjes zitten op ballet of paardrijden. Ik ben klein dus ik weet niet of ik later iets met kickboksen kan bereiken. Ik wil wel graag iets bereiken met MMA (Mixed Martial Arts). Dat is wat gemakkelijker als je klein bent.”

Beau-Ann schreef samen met haar moeder een boek om kinderen te motiveren gezond te eten, te leven en te sporten. De opbrengst van het boek ‘Net als Beau 1.0’ komt geheel ten goede aan het Jeugdfonds Sport & Cultuur.

Amber zit sinds haar negende op judo. “Ik ben hiermee begonnen, omdat ik vroeger heel erg druk was en ergens mijn energie kwijt moest. Judo was hiervoor een perfecte keuze. Ik had en heb er nog steeds veel lol in. Ook ben ik sinds ik op judo zit beter geworden in het maken van vrienden en zijn mijn schoolprestaties veel beter geworden”.

“Ik was ik en verder niets”

“Toen ik begon met judo kregen we steun van het Jeugdfonds Sport & Cultuur. Van het feit dat mijn vader een tijdje bij de Voedselbank liep voelde eigenlijk niet negatief, omdat mijn vader er altijd wel een leuk uitje van maakte. Ook heb ik geen last gehad van pesten of zo. Op school werd er niet anders met mij omgegaan. Ik was ik en verder niets.”

Nationale selectie judo

Nu zit ik ongeveer zes jaar op judo en heb ik het internationale niveau bereikt. Ik zit nu in de nationale selectie die deelname

aan Europacups mogelijk maakt. Die zijn nodig voor WK, EK en EYOF-selectie komende 2 seizoenen. Deze zijn helaas heel duur door de reis en verblijfskosten en het is moeilijk om het allemaal te kunnen betalen. Dit voelt wel erg vervelend, omdat ik daardoor niet alles kan doen wat ervoor nodig is om de top te halen ten opzichte van anderen. Voor judo is het ook moeilijk om sponsoren te vinden. Wat ik ook doe is donatiedoelen bij Talentboek aanmaken zodat een deel nog via crowdfunding betaald kan worden. Ik ben heel blij met de mensen die doneren, maar het is elke keer moeilijker en eenmalig dus dan is er geen zekerheid voor in de toekomst.

“Ik ben een stuk zekerder geworden, ondanks dat we het niet zo breed hebben”

“Al met al sporten is gezond en belangrijk voor je ontwikkeling, mijn ervaring hierin is dat mijn sociale contacten verbeterden en het ook beter op school ging. Ook ben ik een stuk zekerder geworden, ondanks dat we het niet zo breed hebben.”

Mijn advies aan kinderen in dezelfde situatie: “Wees niet bang om naar het Jeugdfonds te stappen, want dat is helemaal niet erg. Niemand zal anders naar je opkijken en sporten is alleen maar leuk. Misschien ben jij er ook wel beter in dan je denkt;)”

Meer informatie over judo via Jeugdfonds Sport & Cultuur

Jaydian was pas vier jaar oud toen hij startte met breakdancelessen via The Floor is Yours. De lessen worden betaald door het Jeugdfonds Sport & Cultuur. Moeder Hari is er blij mee en vertelt er open over. “Armoede moet uit de taboesfeer.”

“Het is best lastig uit te leggen waarom Jaydian breakdance zo leuk vindt,” zegt moeder Hari. “Ik heb een filmpje van hem waar hij als tweejarige al fanatiek aan het dansen was. Het was toen al duidelijk dat hij iets met muziek en dans had. Hij was vier toen we naar een proefles breakdance van Lucas Winkel gingen. Hij vond het zo leuk dat we hem meteen hebben ingeschreven voor The Floor is Yours. Toen de lessen afgelopen waren, is hij doorgegaan naar de gewone breakdancelessen van Lucas.”  

Hij leeft enorm op

Hari betaalt de lessen met hulp van het Jeugdfonds Sport & Cultuur. “Ik zit in de schulphulpverlening,” vertelt ze. “De schuldhulpverlener zag hoe belangrijk de lessen voor Jaydian zijn en heeft de aanvraag bij het fonds voor ons geregeld. Voor mij is het ook belangrijk dat Jaydian dit kan doen. Ik zie hoe hij zich ontwikkelt en hoeveel plezier hij heeft. Ik heb een keer tegen hem gezegd dat het misschien niet meer kon vanwege de kosten. Dikke tranen want dit is wat hij het liefste doet. Daarom ben ik heel blij dat het kan. Ik zie hoe stoer hij is als hij danst, hij leeft enorm op. Het is zo goed voor zijn zelfvertrouwen. De lessen zijn meer dan een leuke hobby.” 

Rust 

Hari zit in de schuldhulpverlening. “Met twee jaar ben ik helemaal schuldenvrij. Het is pittig om in zo’n traject te zitten, we krijgen weekgeld en dat is echt wel krap. Soms weten we niet of we die week uitkomen. Maar het idee dat ik over twee jaar schuldenvrij ben, geeft me heel veel rust. Ik word wel heel handig in het rondkomen met weinig geld,” lacht Hari. “Ik weet precies wanneer de kortingsstickers bij de supermarkten in de buurt op de vlees en groenten gaan. Het scheelt echt veel als je dat even uitzoekt. Mijn bewindvoerder helpt me ook om de aanbiedingen uit te zoeken.” 

Uit de taboesfeer

“Ik vind het belangrijk dat armoede uit de taboesfeer gehaald wordt,” zegt Hari. “Zo zit ik in een Facebookgroep voor mensen die weinig geld hebben. We ondersteunen elkaar, geven tips over aanbiedingen of hoe om te gaan met instanties, je kunt vragen aan elkaar stellen. Het is heel open. Eigenlijk wil ik die openheid niet alleen op Facebook, maar ook daarbuiten. Dat ook buren zoiets belangrijks van elkaar weten, dan kun je elkaar helpen. Misschien dat iemand nog kinderkleding of schoenen heeft liggen, je kunt daar een ander mee helpen in plaats van het weg te gooien of naar de kringloop te brengen. Armoede zou veel beter bespreekbaar moeten zijn.” 

Lees ook het verhaal van Lucas Winkel

Vader Klaas zorgt alleen voor zijn twee dochters. De jongste, Emily, zit op ijshockey, de oudste danst. Het gezin heeft een moeilijke periode doorgemaakt, een periode waarin Klaas niet heeft gewerkt omdat hij er 100% voor zijn dochters wilde zijn. Inmiddels is het gezin in rustiger vaarwater en kan Klaas zich weer richten op de toekomst. Hij ziet dat de kinderen opbloeien dankzij hun clubs. “Emily straalt als ze op het ijs staat.” 

Emily maakte via een open dag van ijshockeyclub UNIS Flyers in Heerenveen kennis met ijshockey. “Ze was meteen verkocht,” zegt Klaas. “Maar het is een dure sport, de contributie, schaatsen, de outfit, een helm. Als de contributie betaald is, blijft er niet veel meer over. Gelukkig kon ik via meester Menco op Emily’s school heel gemakkelijk een aanvraag doen bij het Jeugdfonds Sport & Cultuur en kon ze snel lid worden van de club. Bovendien worden er op de Facebook pagina van de ijshockeyvereniging regelmatig tweedehands spullen aangeboden. Ik ben blij dat ik via jullie fonds een steuntje in de rug heb. Anders had het niet gekund.” 

Het sporten brengt iets positiefs in een moeilijke periode

Klaas zijn eigen wereld is ook groter geworden nu Emily op ijshockey zit. “Ik heb vroeger zelf ook aan ijshockey gedaan en die passie is er nog steeds. Doordat Emily het nu doet, is mijn wereldje ook weer groter geworden. Ik heb een oude liefde herontdekt, zeg maar. Ze traint twee keer in de week en moet regelmatig zelf wedstrijden spelen. Ik ga altijd mee. We gaan ook veel naar wedstrijden. Het is een heel sociale club. Het is heel leuk om die passie te delen. Emily is heel fanatiek en doet het ook goed op de club. Als ze over ijshockey begint, houdt ze niet meer op. Ik zie ook dat ze steviger wordt, mooi om te zien. Ik ben heel blij dat ze dit kan doen. Het sporten brengt iets positiefs in een moeilijke periode.” (Foto: DSPhotography)

Emily: “Ik kan beter voor mezelf opkomen”

“Op de open dag vond ik ijshockey meteen heel erg leuk,” vertelt Emily. “Ik kon al schaatsen en zat op hockey dus dat hielp wel. Toen heb ik drie proeflessen gedaan en wou ik er heel graag op. IJshockey is leuk want het is een teamsport, je bent samen en je kan een beetje beuken. Het team is gemixt en ik heb nieuwe vriendjes en vriendinnetjes gemaakt. Het is leuk om samen iets te doen wat je leuk vindt. Ik denk dat ik wedstrijden wel het allerleukste vind. Een wedstrijd is spannend en gaat snel, je moet na een kwartier van groepje wisselen.  

“Ik kan beter voor mezelf opkomen,” antwoordt Emily op de vraag of ze ook andere dingen leert op de club. “Je moet best sterk zijn. Het maakt me ook niet zo uit of we winnen of verliezen, dat hoort er gewoon bij. Emily haalt haar UNIS Flyers shirt tevoorschijn. ”Je hebt wel goede spullen nodig, schaatsen moeten lekker zitten. Onder dit shirt heb ik een bodypantser aan, en verder elleboogbeschermers en een helm. Het is wel veel maar als het goed past, zit het lekker. In de zomer trainen we gewoon door, dan doen we buiten conditietraining.”  

Droomt Emily van een carrière als ijshockeyster? “Ik zou best graag in Canada willen spelen. Dat is echt een ijshockeyland.”

Lees ook het verhaal van intermediair Menco

Naomi en haar broertje zijn gek op sporten, Naomi turnt op hoog niveau en haar broertje bokst graag. Moeder Susanne vindt het belangrijk dat haar beweeglijke kinderen kunnen sporten, maar na een moeilijke periode is er thuis te weinig geld om de lessen te betalen. Het Jeugdfonds Sport & Cultuur helpt.

Naomi (10) is vier keer per week in de sporthal te vinden waar ze zich uitleeft op de vloer, de brug, op sprong en op de evenwichtsbalk. Turnen is haar uitlaatklep. “Ik zit er eind dit jaar al drie jaar op,” vertelt Naomi. “De vloer, de brug en de sprong vind ik het allerleukste. Turnen is belangrijk voor me. Bij turnen kan ik gewoon mezelf zijn. Als ik een stomme dag op school heb gehad, kan ik het er in het turnen uitgooien. Op school moet je veel stilzitten, dat kan ik niet zo goed. Hier kan ik de hele tijd bewegen en is het gezellig. Ik heb hier ook nieuwe vriendinnen gemaakt.”

Naomi zet zich met hart en ziel in voor haar sport. “Ik heb twee keer de halve finale van de NK gehaald en wil graag naar de finale. Ik doe ook mee aan wedstrijden. De laatste wedstrijd was in Amersfoort en ging ik met mama in een hotel slapen. Dat vond ik heel bijzonder en gezellig. Mijn grote voorbeeld is Sanne Wevers. Wat zij doet, zou ik later ook wel willen.”

Moeder Susanne: “Zonder jullie zou het simpelweg niet kunnen”

Naomi heeft haar liefde voor het turnen niet van een vreemde. Ook moeder Susanne is dol op turnen. “Ik heb de HALO gedaan, niet afgemaakt maar ben bezig met bijscholing zodat ik ook in turnen les op niveau mag geven. Het is geweldig om met peuters, kleuters en ouders te werken en ze uit te dagen net even die grens over te gaan. Ik ben ook heel blij dat Naomi dit doet. Ze doet het niet om de medailles, het gaat echt om de sport. Ze heeft een eigen wereldje kunnen creëren en haalt dingen uit zichzelf die ik niet verwacht had. Naomi heeft dit helemaal zelf kunnen doen, als ze turnt staat ze in haar kracht. Toen ze begon met turnen wisten we niet of ze het leuk zou vinden maar ze bleek een natuurtalent. Elke week leerde ze iets nieuws en dat is nog steeds zo. Alles moet wijken voor turnen. Ik moet haar echt afremmen af en toe, ”lacht Susanne.

“De maand november is altijd spannend,” vertelt Susanne. “Dan horen we of de aanvraag bij het Jeugdfonds Sport & Cultuur goedgekeurd is. Ik ben altijd zo blij als ik de kinderen kan vertellen dat ze door kunnen gaan met hun sport. We hebben een moeilijke periode achter de rug, ik kan de lessen daardoor niet zelf betalen. Onze gemeente was aanvankelijk niet aangesloten bij het Jeugdfonds Sport & Cultuur. Na veel bellen is het uiteindelijk gelukt. Weet je, niet alleen de lessen moeten betaald worden. Er zijn ook reiskosten. Naomi zit in de selectie, dat betekent dat we veel naar wedstrijden gaan maar ik heb geen auto. Gelukkig hebben we een hele fijne club en is het nooit een probleem om met andere ouders mee te reizen. Die club is echt een warm bad. Zonder jullie zou het simpelweg niet kunnen.”

Trainster Rochelle: “Ook in een rijke gemeente hebben ouders soms geen geld”

Rochelle is de vaste trainster van Naomi en heeft zelf op hoog niveau geturnd. “Ik vind het belangrijk dat je een sport doet die je leuk vindt en als je er ook nog talent voor hebt, is dat mooi meegenomen. Mijn ouders hebben me altijd gestimuleerd om te sporten en daar waren ook alle mogelijkheden voor. Dat heeft me veel zelfvertrouwen gegeven. Ik kende het Jeugdfonds Sport & Cultuur al langer maar niet vanuit mijn werk hier. Ik vind het geweldig dat er mogelijkheden zijn om Naomi te laten turnen. En moet je zien, ze heeft al twee keer de halve finale van de NK gehaald. Ik ben me er nu ook meer bewust van dat ook in een rijke gemeente, ouders soms geen geld hebben. Ik wijs ouders nu op het Jeugdfonds Sport & Cultuur.”

Lees meer

Meer informatie voor ouders:
‘Voor ouders’

Meer informatie over turnen via Jeugdfonds Sport & Cultuur:
Turnen via het Jeugdfonds

Lees ook het verhaal van ambassadeur en turnster Sanne Wevers:
Sanne Wevers: ‘Je kan en hoeft het niet alleen te doen’

Lees meer over turnen op de website van de Koninklijke Nederlandse Gymnastiek Unie (KNGU): dutchgymnastics.nl.

De Helmondse Mitchell (15) zit in het 3e jaar van de MAVO. En daarna? Sportleraar worden, een eigen sportschool starten of…het theater in. Mitchell werkt er hard voor. Twee keer per week gaat hij naar stijldansen en iedere zaterdag is hij te vinden in de Topklas van de RTL Musicalacademie in Den Bosch. Het gezin gaat door een moeilijke periode, Mitchell’s moeder overleed in de zomer van 2018. Dansen en zingen helpt Mitchell zich te uiten. De ontmoeting met singer/songwriter en ambassadeur van het Jeugdfonds Sport & Cultuur Miss Montreal zorgde voor een stroomversnelling.

“Mitchell is geen prater,” zegt Theo over zijn zoon. “Daarom vind ik het zo fijn dat hij een uitlaatklep heeft in het dansen en zingen.” Mitchell begon op zijn 7^e al met stijldansen, geen voor de hand liggende keus voor een klein jongetje. “Mijn zus zat op stijldansen,” vertelt Mitchell. “Ik ging een keer kijken en vond het meteen heel leuk. Ik hou van bewegen en vond het er mooi uitzien. Ik train zo’n zes uur per week voor stijldansen, doe mee aan wedstrijden en op zaterdag ben ik bijna de hele dag op de musicalschool.”

Vader Theo steunt zijn zoon volop. “Mijn andere zoon en dochter zijn volwassen en doen hun eigen dingen. Ik kan er dus volop voor Mitchell zijn. Zo probeer ik altijd mee te gaan naar wedstrijden. Dat is niet altijd gemakkelijk want ik draai ploegendiensten. Maar meestal lukt het wel.” Behalve het plezier in het dansen heeft Mitchell dankzij de stijldans en musicallessen ook een hechte vriendenclub. “Zij weten ook van mijn moeder en dat helpt me. Ik kan gewoon mezelf zijn. Het is niet gemakkelijk voor me om mijn emoties te uiten maar in het dansen en zingen kan ik veel kwijt. Dat helpt me echt.”

Mama was erbij

De moeder van Mitchell was dol op stijldansen en musical en apetrots op haar dansende en zingende zoon. “Mijn moeder is voordat ze overleed nog naar een voorstelling komen kijken,” vertelt Mitchell. “Ze lag in het ziekenhuis maar met hulp van Stichting Ambulance Wens werd ze per ambulance met papa en oma naar Almere gebracht om de voorstelling te zien.” Theo is er nog steeds van onder de indruk: “Het was geweldig zoals de musicalschool en Ambulance Wens het geregeld hebben. Zo bijzonder.”

Alle beetjes helpen

Lessen volgen, trainen, naar wedstrijden gaan. En niet te vergeten de danskleding voor de wedstrijden. Mitchell laat de kleding zien: een pak voor algemeen stijldansen en een pak voor Latin. Theo: “Met die kleding doet hij wel een paar jaar, het zijn vooral de schoenen die duur zijn. De kleding, lessen en reiskosten, dat telt wel aan, oma sponsort regelmatig en het Jeugdfonds Sport & Cultuur helpt bij de lessen. Alle beetjes helpen. Ondanks dat we het niet breed hebben, wil ik de kinderen graag zoveel mogelijk kansen geven.”

In the spotlight!

Najaar 2018 werd Mitchell aan ambassadeur Sanne Hans, aka Miss Montreal, gekoppeld voor een fotoshoot voor het Jeugdfonds Sport & Cultuur. Van het een kwam het ander en in oktober stond hij naast Sanne op het podium tijdens Festyland en zaten ze op 7 november samen aan tafel bij RTL Late Night om te vertellen over het Jeugdfonds Sport & Cultuur. “Ik kende Miss Montreal natuurlijk al van de radio en zo,” zegt Mitchell. “Het verbaasde me dat ik gevraagd werd voor de fotoshoot maar ik wilde  natuurlijk graag meedoen! De foto werd op het podium gemaakt vóór een optreden van Sanne. En toen vroeg ze me tijdens het optreden ook nog op het podium! Blijkbaar had RTL Late Night dat opgepikt want een week later zaten we aan tafel.

Sanne is zo aardig, we mochten ook naar Bierpop komen, daar kregen we echt een VIP behandeling.” Theo: “Sanne vroeg aan Mitchell wat hij het liefste deed. Toen ze hoorde dat hij graag zingt, nodigde ze hem uit om tijdens de komende theatertour ook samen iets te zingen. Dat gaat in april in Eindhoven gebeuren.” “Ik vind het wel spannend, maar gelukkig heb ik al veel ervaring met optreden,” lacht Mitchell.

Ook vader Theo maakt nu dingen mee die hij niet had kunnen bedenken. “Ik gun het hem zo, ik zet alles op alles om hem te steunen en overal bij te zijn. En eerlijk gezegd vind ik het zelf ook prachtig. Zijn moeder had dit ook fantastisch gevonden. Als Mitchell dit niet gehad had, had hij zich in zijn schulp teruggetrokken. Dan had hij alleen maar op zijn kamer gezeten. Dankzij het dansen en musical heeft hij een hechte vriendenkring en maakt bijzondere dingen mee.”

We hebben een bijzondere band met actrice en zangeres Soraya Gerrits. We spraken haar voor het eerst in 2018 en volgen haar loopbaan vol trots. Soraya studeerde in 2021 af aan op de opleiding Muziektheater op Fontys Hogeschool voor de Kunsten in Tilburg. Het begin van een prachtige carrière. In 2024 speelt ze een van de hoofdrollen in Eiffel, de musical. Eerder speelde ze de hoofdrol van Sophie in de vernieuwde versie van de musical MAMMA MIA! met onze ambassadeur Brigitte Heitzer als haar toneelmoeder Donna. Ook schitterden ze samen al in 2021 in de musical Diana & Zonen en speelde Soraya de hoofdrol in musical The Prom.

Ik wilde  niet anders

Al van kleins af aan was dansen en zingen het liefste dat Soraya deed. Toen ze een jaar of acht was, trad ze spontaan op tijdens een verjaardagsfeest en was haar talent en plezier overduidelijk. Het zien van de musical Mary Poppins deed de rest. “Ik zag dat ik niet hoefde te kiezen, ik kon zingen, dansen én spelen.” Ze startte in Amersfoort waar ze jarenlang zang, dans en spellessen volgde op een theaterschool. Op haar 15^e ging ze naar de vooropleiding van het conservatorium in Rotterdam, waar ze de HAVO voor Muziek en Dans volgde. Later kwamen daar op zaterdag lessen op de vooropleiding in Tilburg bij. Dat betekende voor Soraya zes dagen per week reizen vanuit haar woonplaats Huis ter Heide naar Rotterdam en Tilburg. “Heel zwaar, ik zat vaak zes uur per dag in de trein. Maar ik wilde niet anders.” Toen ze zestien was deed ze mee aan het TV-programma ‘New Musical Star’, een NPO programma op zoek naar nieuw musicaltalent, waar ze eindigde in de top 3. Soraya: “Een geweldige ervaring. Ik kreeg de kans te werken met allerlei musicalsterren, onder andere met Celinde Schoenmaker, mijn idool. Het is de eerste keer dat ik echt professioneel bezig was met het vak waar ik zo graag mee verder wil.”

Volhouden

Voor Soraya’s ouders brachten de lessen en het reizen veel kosten met zich mee en er kwam een moment dat het moeilijk was op te brengen. “We hadden een laag inkomen en een talentvol kind. Het kost veel geld als je je kind alle kansen wilt geven, maar ze wilde zó graag.” zegt Soraya’s moeder. “Mensen uit het vak vertelden ons steeds weer dat ze talent had. Het ging dus niet om een hobby maar om haar toekomst, die wilden we haar niet afnemen. In die tijd maakten we als gezin een moeilijke periode door maar ik zag hoe haar passie Soraya hielp daar goed doorheen te komen. Ondanks het verdriet hield ze vol. Het maakte haar sterker en dat heeft ons als ouders ook geholpen. Daarom is het geen moment in ons opgekomen om te zeggen dat we het financieel nauwelijks konden opbrengen en dat ze moest stoppen. We zijn langs allerlei instanties gegaan voor hulp maar er was niets voor kinderen als Soraya.”

Eigenlijk kon het niet

Het waarmaken van Soraya’s droom vroeg dus veel van het hele gezin en Soraya is zich daar erg van bewust. Ze schiet vol als ze vertelt: “Eigenlijk kon het helemaal niet. Als mijn ouders de handdoek in de ring hadden gegooid, had ik het niet gered. Het motiveert me extra. Het was best heftig en als je weet dat je ouders je dan zo steunen, ze hebben er zoveel voor over gehad. En het is gelukt. Ik heb de beste ouders ooit maar het was erg moeilijk. Ik moest zorgen dat ik alles goed deed om de volgende stap te kunnen maken.”

Hulp van het Jeugdfonds

Gelukkig ontdekte Soraya’s moeder het Jeugdfonds Sport & Cultuur Utrecht. En al konden niet alle kosten gedekt worden, de bijdrage hielp. “Het heeft enorm geholpen en ik ben zo blij dat we die steun hebben kunnen krijgen,” zegt Soraya’s moeder. “Jolanda, de coördinator van het Jeugdfonds Sport & Cultuur Utrecht, heeft er voor Soraya altijd het maximale uitgesleept, daar zijn we zo dankbaar voor. Toen Soraya was aangenomen in Tilburg, heb ik haar direct gebeld om te vertellen dat Soraya mede dankzij het fonds haar droom waar kan maken.”