Suzanne Wartenbergh is Branchespecialist Sociaal Werk. Maar vooral ook marathonloper. Suzanne loopt niet alleen voor haar eigen plezier, maar ook voor anderen. Vooral voor kinderen. Ze liep voor Unicef in de gloeiendhete Keniaanse Riftvallei en wandelde voor het Glazen Huis. In augustus doet ze mee aan de Marathon Pour Tous tijdens de Olympische Spelen. En die loopt ze voor ons. Zodat nog meer kinderen kunnen voetballen, muziek en kunst maken, zwemmen, kickboksen en dansen.  

Het startbewijs voor de Marathon Pour Tous was letterlijk een lot uit de loterij. De marathon voor amateur lopers wordt dit jaar voor het eerst door het Olympisch Comité georganiseerd. Om kans te maken op een startbewijs moesten lopers uit de hele wereld zich bewijzen tijdens meerdere pittige challenges waarvan Suzanne er een won. Vervolgens werden onder de lopers die de challenges volbrachten, startbewijzen verloot. Suzanne volbracht een challenge samen met 30.000 andere lopers en won een van de slechts 24 startnummers die voor deze challenge verloot werden.  

De Olympische gedachte past bij het Jeugdfonds

“Het duurde een paar dagen voor ik kon geloven dat ik mee mocht. Toen het ingedaald was, dacht ik meteen ‘daar wil ik iets tegenover zetten’. Ik liep al eerder om geld voor een goed doel in te zamelen en kwam bij het Jeugdfonds uit. Bewegen is heerlijk en zo goed voor je. Iedereen zou de kans moeten krijgen iets aan beweging te doen. Ook kinderen uit gezinnen waar geen geld is voor de sportclub of dansles. Een vriendin van mij heeft ook gebruik gemaakt van het Jeugdfonds. Het Jeugdfonds past bij de Olympische gedachte: jongeren opvoeden in de olympische geest, via sport en zonder enige vorm van discriminatie, met wederzijds begrip, vriendschap, solidariteit en fair play. Ik vind het zo belangrijk dat kinderen erbij horen, mee kunnen doen. Ik ga dus mijn best doen zoveel mogelijk geld voor het Jeugdfonds bij elkaar te lopen. Ik wil tenminste 100 euro ophalen voor elke kilometer die ik in Parijs ren.” 

Ik vond hardlopen vroeger verschrikkelijk!

Hardlopen is Suzanne’s grote passie, maar dat was zeker niet altijd zo. “Ik vond hardlopen vroeger verschrikkelijk,” lacht ze. “Het was niet iets dat ik ooit zou willen doen. Ik was wel sportief hoor, zat vaak op de spinning bike. De ommekeer kwam toen ik er in 2008 op mijn sportschool een hardlooptraining georganiseerd werd om mee te kunnen doen aan een halve marathon van het bedrijf waar ik werkte. Een aantal collega’s deden mee en ik ben zo’n beetje voor de grap mee gaan trainen, op mijn aerobic schoenen want ik had geen hardloopschoenen. Die training ging me eigenlijk heel goed af. Voor ik het wist liep ik rondjes van tien kilometer. Na die halve marathon, ben ik gegaan voor hele marathons. En ook dat vond ik lekker. Het is niet alleen het hardlopen, het is ook buiten zijn, in de natuur. Ik woon vlak bij de duinen, een heerlijke plek om te lopen. Soms kom ik thuis en dan blijkt, tot mijn eigen verbazing, dat ik 25 kilometer achter de rug heb. Het is ook de uitdaging: wat kan mijn lijf? De Marathon Pour Tous wordt weer zo’n uitdaging. Ik hoop van harte dat ik een behoorlijk bedrag voor het Jeugdfonds binnen ga lopen!” 

Wil je Suzanne – en dus de kinderen – steunen? Ga dan vooral naar de actiepagina en steun #OlympicSuuz!

Vier vrouwen gaan de grote uitdaging aan om mee te doen aan de zwaarste roeirace ter wereld: de World’s Toughest Row Atlantic 2023. De start van de race komt steeds dichterbij. Begin december vertrekken Marije van de Bor, Ingrid Voorn, Ineke Karrenbelt en Margot Vries uit het Spaanse la Gomera om te beginnen aan hun 5000 kilometer lange race over de Atlantische Oceaan naar Antigua in Zuid-Amerika. Daar hopen ze zo’n 50 dagen later te finishen. Een megaprestatie die ze leveren voor zichzelf, maar ook voor het Jeugdfonds Sport & Cultuur en Het Vergeten Kind. Wij volgen ze tijdens hun tocht. Het tweede verhaal: de start komt dichterbij.

De boot is gebouwd en overgestoken van Engeland naar Nederland. Inmiddels heeft het team er de nodige roeikilometers in hun eigen boot opzitten. De boot die bijna twee maanden lang huis en haard wordt. Marije: “Het wordt wel heel spannend nu. We zijn bezig de boot klaar te maken en in te pakken. Volgende week gaat hij op transport naar Spanje. We hebben er veel in geroeid en van alles getest. De watermaker bijvoorbeeld die van zout zoet water maakt. Ik vond het geweldig. Het is onze eigen boor, wordt straks ons huisje. Die eerste meters dat we erin weg roeiden, dat was zo bijzonder. Inmiddels voelt het heel vertrouwd.”

Ik ga nu slapen, wat heb ik nodig?

De boot biedt maar beperkte ruimte aan de vier deelnemers. Het roeien gaat 24 uur door: twee uur op en gaan dan twee uur af. In die vrije uren wordt er geslapen en gegeten, moet je je wassen en op de emmer. Er zijn twee kleine hutten aan boord waar je even kunt slapen. “Daar moesten we het meeste aan wennen,” vertelt Marije. “Hoe manoeuvreer je in zo’n kleine ruimte. Je moet bij alles van tevoren bedenken wat je nodig hebt en wat je moet doen. Dat je bijvoorbeeld altijd de deur van de hut dichtdoet, als daar water in komt, is dat slecht nieuws. Aan de ene kant heb je die enorme vrijheid om je heen en aan de andere kant de kleinheid en de regels van de boot. We eten gevriesdroogd eten. Dat klinkt gemakkelijk maar ook dat moet je uitkienen. Wanneer kun je het beste eten? Er moeten altijd thermoskannen heet water klaarstaan maar we zijn afhankelijk van zonnepanelen. Alles moet je plannen.”

Scenario’s oefenen

Weer en wind, een ongeval, ziekte. Het team moet voorbereid zijn op eventuele calamiteiten. “Ook dat hebben we uitgebreid geoefend. Van vrouw overboord tot verwondingen. Zoiets kan gewoon gebeuren. Bij storm gooien we bijvoorbeeld een speciaal anker uit waardoor we op koers blijven en niet afdwalen. Die scenario’s blijven we tot vertrek met elkaar doorspreken. Wie is waar verantwoordelijk voor? Wat kunnen we tegenkomen? Gelukkig is er goed contact met roeiers die de tocht al gemaakt hebben. We leren daar veel van. Ook krijgen we veel informatie van de organisatie. Het is echt een community, heel leuk. In het begin ben je vooral met de grote dingen bezig, nu gaat het om de details. Welke snacks neem je mee, hoe pak je dat in? Dan zijn tips van ervaren roeiers handig. We horen van andere roeiers dat je echt op je plek wordt gezet door de weidsheid, de kracht van de natuur. Ik kijk er erg naar uit om dat te ervaren.”

Vertrek

Het team vertrekt twee weken voor de start al naar La Gomera. Er gaat niemand van het thuisfront mee om ze uit te zwaaien. “Daar hebben we bewust voor gekozen en dat is ons ook geadviseerd. We moeten ons goed kunnen focussen. Maar ik verheug me nu al op onze aankomst in Antigua waar man en kinderen wél staan te wachten,” lacht Marije.

Voor het goede doel

Naast het aangaan van deze grote uitdaging voor zichzelf, roeien de Blue Atlantics ook voor twee goede doelen: het Jeugdfonds Sport & Cultuur en Het Vergeten Kind. Wil je het team steunen? Ga naar de actiepagina.

>> Lees hier het eerste verhaal over de Blue Atlantics

Slaaptekort, droogvoedsel aangelengd met water, plassen en poepen in een emmer, jezelf wassen met een washandje. En dat allemaal zo’n 40 tot 50 dagen en 5000 km lang in een oceaanroeiboot op een golvende oceaan. Vier vrouwen gaan het doen. Vier vrouwen gaan de grote uitdaging aan om mee te doen aan de zwaarste roeirace ter wereld: de World’s Toughest Row Atlantic 2023. Een megaprestatie die ze leveren voor zichzelf, maar ook voor het Jeugdfonds Sport & Cultuur en Het Vergeten Kind. Wij gaan ze volgen. Vandaag in de eerste van een serie interviews met deze topvrouwen: het verhaal van Marije van de Bor.

In december vertrekken de fab four uit Spanje en zo’n 50 dagen later finishen ze in Antigua. Het wordt afzien, dat is duidelijk. Een gevecht om fysiek en mentaal overeind te blijven. Waarom zou je dat willen? “Dat vraag ik mezelf ook af,” lacht Marije. “Wij roeien allemaal al heel lang. Via via hoorden we van deze wedstrijd en dat inspireerde ons heel erg. Wat zou het gaaf zijn om mee te doen. Maar er waren te veel belemmeringen, de kinderen, werk, gewoon: het leven. Je moet alles opzijzetten om aan deze race mee te doen. Inmiddels zijn we een paar jaar verder. De kinderen zijn groot, ik heb altijd heel hard gewerkt en de tijd vliegt. Ik ben dit jaar 50 geworden. Als we het nu niet doen, doen we het nooit meer. Dus toen ik in 2021 werd gevraagd mee te doen, zei ik onmiddellijk ja. Net als de anderen. Ik wil iets helemaal voor mezelf doen. Dit past bij mij. Wat ga je tegenkomen? Letterlijk maar ook bij jezelf? Hoe gaan we met situaties om? Hoe sta ik ervoor?”

Eigenlijk is de reis al begonnen

Het is nu 2,5 jaar geleden dat de vrouwen besloten ja te zeggen tegen dit avontuur. In feite is de reis toen al begonnen. “In feite start je een onderneming,” zegt Marije. “Er moet een naam komen, een plan, geld en niet te vergeten een boot. De feitelijke wedstrijd is de kers op taart. We hebben de naam Blue Atlantics bedacht en na veel onderzoek besloten onze boot in Engeland te laten bouwen. Die moet voldoen aan speciale eisen. We hadden toen nog helemaal geen geld en hebben een enorm risico genomen, want die boot kostte ruim een ton. Gelukkig hebben we een stevig netwerk in onze woonplaats Zwolle en hebben we het geld bij elkaar kunnen krijgen. Een enorme opluchting, want we hebben er toch een aantal slapeloze nachten van gehad. Inmiddels is er achter de schermen een goede crew bezig ons te helpen.”

Twee uur op, twee uur af

De bestelde boot is inmiddels de Noordzee overgestoken. Nu starten de roeimeters. Trainen om 5.000 kilometer over de Atlantische Oceaan te kunnen roeien. En dat is meer dan pittig. “De oversteek moet in een laag tempo anders houd je het niet vol,” vertelt Marije. “We gaan twee uur op, twee uur af. We roeien dus steeds met z’n tweeën. De andere twee moeten in die vrije twee uur slapen, eten, zich goed wassen omdat zout water niet goed is voor je huid en die vatbaar maakt voor wondjes en ontstekingen. Er zijn twee kleine hutten aan boord, een voor en een achter, waar je even kunt slapen. Plassen en poepen doen we in een emmer. En er kan natuurlijk niet gekookt worden. We eten dus speciaal droogvoedsel dat we aanlengen met heet water. Dat is heel uitgekiend voedsel want we moeten zo’n 4.000 calorieën per dag binnenkrijgen. Voor die tijd moeten we al meer gaan eten zodat je lichaam al die calorieën aankan. Water is er genoeg dankzij een ingenieuze watermaker die van zeewater drinkwater maakt. Er is een marifoon voor contact met andere schepen als dat nodig is en er is een noodoproepsysteem. Maar we zijn helemaal op onszelf aangewezen, er is geen begeleiding. Je hebt wel dagelijks contact met een safety officer en met iemand die ons helpt met de weersvoorspellingen zodat je bijvoorbeeld koers kunt wijzigen als het gaat stormen. Vanaf windkracht vier tegenwind gooien we een parachute anker uit dat ons op koers houdt en moeten we in de hut wachten tot het over is. Vind ik wel spannend hoor, als het gaat stormen. Ik ben heel benieuwd hoe ik ga reageren.”

We wisten direct dat we iets voor kinderen willen doen

Naast het aangaan van deze grote uitdaging voor zichzelf, roeien de Blue Atlantics ook voor twee goede doelen: het Jeugdfonds Sport & Cultuur en Het Vergeten Kind. Marije: “Doordat het zo’n bijzondere wedstrijd is, krijg je veel aandacht en kun je relatief veel geld inzamelen. Veel teams roeien voor doelen als tegengaan van plastic soup en behoud van biodiversiteit in de oceaan. Maar 3 van ons hebben kinderen. We zien wat die meemaken op school en onze omgeving. Maar we zien ook hoe goed we het hebben. We wisten direct dat we iets voor kinderen willen doen. Het gaat om kinderen die niet echt kind kunnen zijn. Toen we de cijfers zagen schrokken we enorm. Heel fijn dat we nu ons steentje bij kunnen dragen.”

>> Website Blue Atlantics

Fanatiek en gek op spelletjes… Voormalig schaatser Ronald Mulder is het beide. Het was dus ook logisch dat hij ja zei toen hij werd gevraagd mee te doen aan het televisieprogramma Marble Mania. En de winnaar zou ook nog eens een mooi geldbedrag voor het goede doel mee naar huis kunnen nemen. “Die uitdaging wil ik wel aangaan…”. Ronald gaat spelen voor het Jeugdfonds Sport & Cultuur. “Dit doel gaat me aan het hart. Ik doe mijn uiterste best om een mooi bedrag bij elkaar te knikkeren.”

Drie mensen uit hetzelfde vakgebied spelen knikkerspelletjes tegen elkaar. Dat is in het kort de formule van het televisieprogramma dat wordt uitgezonden op de zaterdagavond. “Het is best een uitdaging. Je moet heel behendig zijn. Er komt handigheid bij kijken, lef, maar natuurlijk ook een dosis geluk”, vertelt Ronald enthousiast. Samen met zijn tweelingbroer Michel en basketballer Chatilla van Grinsven gaat hij de strijd aan in het programma dat wordt uitgezonden op zaterdag 22 april.

Heer en meester 

Ronald Mulder heeft een lange schaatscarrière achter de rug. Samen met zijn tweelingbroer Michel was hij heer en meester op de korte afstand. EK, Olympische Spelen; hij was er bij. Hij won medailles in alle kleuren. “Het waren 16 prachtige jaren. Ik ben enorm blij dat topsport een deel van mijn leven was. Maar nu is het ook weer tijd om verder te gaan.” Voordat hij professioneel ging schaatsen was Ronald gymleraar. “Ik brak eigenlijk relatief laat door als topsporter dus ik had al een aantal jaren voor de klas gestaan voor schaatsen mijn leven bepaalde. Ik ben officieel vakleerkracht bewegingsonderwijs en ik werkte op een school in een achterstandswijk in Zwolle. En organiseerde ook activiteiten op de BSO dus kwam met heel veel kinderen in contact. Juist ook kinderen die het thuis moeilijk hadden, waar financiële problemen waren. In mijn eigen jeugd heb ik ervaren hoe sport en cultuur mijn leven kleur gaven. Thuis was het muziekles en sporten. Allebei belangrijk. Daar werd niet op beknibbeld. En deze lessen hebben me enorme vreugde gebracht. Hebben me ook gevormd tot de man die ik nu ben.” 

Alle kinderen willen meedoen 

Als vakdocent had hij kinderen in zijn klas die geen lid waren van een sportclub of een muziekschool. “Dat was soms te wijten aan gebrek aan geld, maar soms ook aan gebrek aan kennis of belangstelling voor buitenschoolse activiteiten. Niet iedereen is opgegroeid met clubjes. Dan ging ik vaak in gesprek met de ouders en probeerde hen te overtuigen van de meerwaarde. Dat alle kinderen graag mee willen doen. Dat het wat oplevert; dat kinderen leren en genieten. Dat ze vrienden kunnen maken, dat ze erbij horen. En zo heb ik ook al in die tijd kinderen doorverwezen naar het Jeugdfonds. Ik was toen de mascotte van de wijk en ik heb mijn boodschap steeds actief uitgedragen. Zeker kinderen die het thuis moeilijk hebben zijn gebaat bij een club. Ze kunnen dan even ontspannen en loskomen van de thuissituatie. Sport is natuurlijk goed voor de gezondheid maar het is veel meer. Het is ook sociaal een belangrijk smeermiddel. Als jochie keek ik zelf altijd uit naar de trainingen. Lekker met mijn vrienden bezig zijn. Even alle zorgen aan de kant. Het is een andere wereld waar je dan in terecht komt.” 

Interactie is heilzaam 

Als docent propageer ik ook actief het bewegingsonderwijs op school. Daar wordt vaak op bezuinigd, maar dat vind ik zo jammer! Kinderen lekker laten spelen en ze breed motorisch opleiden; dat is mijn boodschap. Daar hebben ze hun hele leven wat aan. Maar ook muziekles, dansen. Hoe mooi is het om met vrienden in een band te zitten? De interactie met anderen is heel leerzaam en heilzaam. Topsport is helemaal geen uitgangspunt. Van alle fanatieke sporters haalt maar een paar procent de top. De rest is gewoon lekker bezig. En dat is meer dan puur bewegen. Dat zijn levenslessen. En ik hoop dat alle kinderen dat kunnen ervaren. Daarom speel ik voor het Jeugdfonds Sport & Cultuur. Omdat ik geloof dat dit doel echt iets bijdraagt aan de Nederlandse samenleving in het algemeen en het geluk van kinderen in het bijzonder!” 

Marble Mania met Ronald Mulder wordt uitgezonden op zaterdag 22 april om 20.30 op SBS6. Kijk om te zien of het hem lukt zijn broer en Chatilla te verslaan met knikkeren!

Foto’s: Wessel de Groot.

“Het zit in ons DNA. Mensen verbinden, vooruit helpen, kansen geven. We doen graag het juiste.” Gerrit Huisman is directeur HRM van het Harderwijkse bedrijf Allinq. Zij verzorgen het complete traject rond de aanleg van complexe telecominfrastructuur. “We zijn al jaren betrokken bij het Jeugdfonds Sport & Cultuur. Dit doel past goed bij ons. Je kunt misschien beter zeggen: We passen bij elkaar.”

Gerrit Huisman: “Allinq is van origine een familiebedrijf. Met een typische Harderwijkse aanpakkersmentaliteit, een schop in de grond en een enkele graafmachine, werd met plezier en succes de eerste klus geklaard voor de Nederlandse PTT. Dat was dit jaar precies zestig jaar geleden. En die cultuur; het aanpakken, samen de schouders eronder zetten en het familiegevoel is nog steeds aanwezig in de huidige onderneming. Dat maakt het bedrijf best bijzonder. We hebben dit jubileum onlangs groot gevierd en dan voel je op zo’n dag de betrokkenheid en de zorg voor elkaar in alle poriën.”

Een grote familie

De naam zegt het eigenlijk al. All – LinQ; iedereen aan elkaar knopen. De slogan op de website is dan ook: Samen verbinden; nu morgen en daarna. Huisman: “Inmiddels hebben we vestigingen in vier landen en er werken ruim 3.000 mensen voor het bedrijf. En nog steeds voelt het vaak als één grote familie. Het is een hechte groep mensen. Dat zie je ook terug in de activiteiten. Door samen te fietsen, zwemmen, wandelen of zelfs een combinatie van dat alles in een kwart triatlon, werd er door medewerkers, zelfs tijdens de coronaperiode, € 7.500 opgehaald voor het Jeugdfonds Sport & Cultuur. En dit jaar, bij het grote jubileumfeest, mocht het fonds een cheque van € 10.000 in ontvangst nemen.”

Bevorderen welzijn

“Fietsen is bijvoorbeeld zeer populair. Al jaren zijn er diverse fietsgroepen die samen, ook buiten werktijd, sportieve activiteiten ondernemen. In Frankrijk werden al diverse toppen beklommen. Dat deed de groep dan onder de vlag van Allinq. Wij faciliteerden die activiteiten met kleding, trainingen en andere ondersteuning. Het is voor een bedrijf natuurlijk bijzonder dat de werknemers op deze manier de waarden uitdragen. Sportief, gezond leven, samen ergens voor gaan, teambuilden, de uitdaging opzoeken, jezelf een doel stellen; dat onderschrijven wij natuurlijk van harte. Maar uiteraard ook ontspannen en plezier maken met collega´s bevordert het welzijn van onze mensen. En door aan het Jeugdfonds te doneren is de cirkel rond.”

Aansluiten bij waarden

“Het is logisch voor ons om verder te kijken. Om aandacht te hebben voor de ander. Kansen te creëren. Mensen een zetje in de rug te geven. Die maatschappelijke verantwoordelijkheid vinden wij heel logisch. Dat doen wij al vanaf de start van ons bedrijf. Niet omdat het moet, maar omdat het bij ons hoort. Het zorgen voor elkaar, het helpen van de medemens zit in ons bloed. We geven er niet altijd heel veel ruchtbaarheid aan, maar het hoort erbij. We vinden dat het Jeugdfonds goed aansluit bij onze waarden en idealen. Iedereen moet kunnen sporten of lid kunnen worden van een club, ongeacht de financiële situatie thuis. Naschoolse activiteiten dragen bij aan een gezonde generatie. Kinderen kunnen zo fysiek en mentaal sterker worden. Daar geloven wij in en dragen daar dus dan ook graag ons steentje aan bij.

Allinq’ers vinden het mooi om samen wat sportiefs te ondernemen. Het jaarlijkse volleybaltoernooi, de fietstocht over een van Europa’s bekende bergen, de bedrijvenloop, de drakenbootrace, de spinning- en yogaklassen… Keuze genoeg. Ook de iets minder sportieve Allinq’ers dragen met allerlei activiteiten bij aan de donaties voor het Jeugdfonds Sport & Cultuur. Zo zijn we met z’n allen lekker bezig. Voor onszelf. Voor elkaar. En voor een ander.”

Onderling oplossen

Marco Boerman (business development director Allinq): “Natuurlijk willen we dat alle kinderen kunnen meedoen. Daarom lossen we eventuele problemen, het liefst in stilte, op. Samen met het Jeugdfonds en de gemeente kunnen we zo veel kinderen, en hun gezinnen, helpen.” Marco is voorzitter van een sportclub in de regio. “Diverse kinderen zijn lid van onze vereniging via het Jeugdfonds. Fantastisch dat dat zo kan. En ik ben ook betrokken bij de avondvierdaagse. Natuurlijk zijn er daar ook kinderen voor wie het inschrijfgeld een obstakel is. Dat regelen we. Vanzelfsprekend. Het is zo belangrijk dat kinderen mee kunnen doen met activiteiten, lid kunnen zijn van een club. Dat genereert zelfvertrouwen, geeft energie. Ze horen er dan bij en maken lol met leeftijdsgenoten. Ze zijn dan onderdeel van de groep en dat gun ik ieder kind.”

Wil je zelf ook in actie komen voor het Jeugdfonds? Vind je het belangrijk dat alle kinderen in Nederland ook kunnen wielrennen, boksen, dansen, toneelspelen of voetballen? Start dan een eigen actie! Dat kan alleen, met je collega´s, familie, buren of vrienden. En dat kan van alles zijn… Alle kleine beetjes zijn zeer welkom. Inspiratie nodig? Kijk op mijnjeugdfondsactie.nl.

Meer over Allinq

• Kilometers voor het Jeugdfonds
• Oud-wielrenner Henk Lubberding neemt Alpe d’Huez cheque Allinq in ontvangst
• Website Allinq

In het weekend van 9 t/m 11 april 2021 fietst Neal Beentjes met een aantal ploegmaten de Ultimate Coffee Ride. Ze starten in Maastricht en rijden in drie dagen langs (bijna) alle wielercafés van Nederland, om te finishen in Groningen. Een route van 600 kilometer waarbij de renners onderweg 12 wielercafés aandoen. Dit doen ze om zoveel mogelijk geld op te halen voor het Jeugdfonds Sport & Cultuur. Neal Beentjes vertelt waarom de mannen deze tocht ondernemen.

“Ik organiseer fietsevenementen en kwam Pieter Rüpp tegen van Sportwallet, een bedrijf waarmee iedere sporter zijn eigen prestatie kan belonen,” zegt Neal. “We wilden samen iets doen en besloten zoveel mogelijk kilometers te fietsen om geld in te zamelen voor een goed doel. Pieter stelde het Jeugdfonds voor, ik was gelijk enthousiast want kende jullie al. In april fietsen we dus langs 12 wielercafés, speciale horeca die zich richt op fietsers. Je kunt er een kop koffie drinken of lunchen, maar bijvoorbeeld ook je fiets repareren of een wielerkoers kijken. Hopelijk zijn we in april uit de lockdown. Mocht dat niet zo zijn, dan verplaatsen we het evenement naar later in het jaar of fietsen we in kleine groepjes. Ik ga gewoon stug door met de organisatie.”

Slingerend door het land

De mannen leggen maar liefst 600 kilometer af. “We maken een soort S door het land. Via Maastricht, Eindhoven, Rotterdam, Doetinchem en finishen in Groningen. Je moet dus wel conditie hebben,” lacht Neal. “Er komt een lightversie voor mensen die graag iets bij willen dragen maar voor wie 600 kilometer te pittig is. Je kunt bij ons een koffiemok aanschaffen en daarmee in je eigen tempo langs een of meer wielercafés gaan.”

Het is niet vanzelfsprekend dat kinderen lid kunnen worden van een sportclub.

Sporten brengt je veel

Waarom heeft de ploeg het Jeugdfonds als goed doel gekozen? “Mijn zusje werkt in de schuldhulpverlening,” vertelt Neal. “Zij stuurt veel kinderen door naar het Jeugdfonds. Via haar hoor ik soms schrijnende verhalen. Het is helemaal niet zo vanzelfsprekend dat kinderen lid kunnen worden van een sportclub. Ik kende jullie al. In 2010 was ik bijrijder tijdens een fietstocht van een collega die voor jullie van Utrecht naar Moskou fietste en daarmee maar liefst € 25.000 ophaalde. Ik ben altijd met sport bezig geweest en heb veel aan het sporten te danken: veel vrienden, mijn baan…zelfs mijn vriendin heb ik via het sporten ontmoet. Sporten heeft me dus heel veel gebracht. Ik vind het heel belangrijk dat alle kinderen de kans krijgen samen met vrienden te sporten en lol te maken!”

Word ook Ultimate Coffee Rider!

Wil je de mannen, en dus het Jeugdfonds, steunen? Koop dan de Ultimate Coffee Ride Mok en fiets langs alle 12 aangesloten wielercafés. Van iedere aankoop gaat 10 euro naar het Jeugdfonds. Haal je je mok tussen 1 en 30 april op bij één van de aangesloten wielercafés, dan wordt hij gevuld met koffie en krijg je er iets lekkers bij. Daarna heb je je hele leven om de stempelkaart op de mok te vullen door langs alle wielercafés te fietsen. Kroon jezelf tot Ultimate Coffee Rider!

Lees meer over de deelnemers op de site van Ploegmaats.

Hij hijgt nog een beetje na als ik hem spreek. Michel Butter is net terug van zijn dagelijks rondje hardlopen: 25 kilometer dit keer. Maar soms is het meer. Het is duidelijk: Michel was en blijft atleet in hart en nieren. Hij werd 14 keer Nederlands kampioen en liep wedstrijden over de hele wereld. Vorig jaar beëindigde hij zijn carrière als topsporter. Momenteel is hij ondernemer en heeft twee bedrijven: Smooth Performance en samen met zijn coach het bedrijf TwoZeroNine. Beide ondernemingen zijn erop gericht mensen het beste uit zichzelf te laten halen: zowel fysiek als mentaal.  

Foto: Jordy Hindriks – De 66 van Texel

Michel Butter was als kind een druk mannetje met erg veel energie. Een behoorlijke kluif voor zijn ouders. Op z’n 5e ging hij op voetballen en al snel bleek dat sporten hielp. Het werd een onmisbare uitlaatklep. Toen Michel 13 was, ontdekte hij het hardlopen. “Een kennis vroeg me mee te doen aan een hardloopwedstrijd in de buurt,” vertelt Michel. “Dat vond ik gaaf en het ging goed. Ik schreef me in voor steeds meer wedstrijden. Eerst in de buurt, later in de regio en door het hele land.” Michel lacht: “Het winnen van bekers werd een sport op zich. Mijn vader belde vooraf naar de organisatie of er bekers werden uitgereikt en als dat niet zo was, keken we verder.” 

Leven voor je sport

Het lopen ging zo goed dat Michel stopte met voetballen en gevraagd werd mee te trainen bij een club in Castricum. “Ik was erg onder de indruk van hoe professioneel het was: voeding, trainingsschema’s, trainingstages in het buitenland. Ik zag hoe het was om topprestaties te leveren en te leven voor je sport. Dat wilde ik ook. In 2004 werd ik bij de junioren  Nederlands Kampioen op het veldlopen en de 5000 meter. Vanaf toen werd het alleen maar meer. Trainingen in Zuid-Afrika, Mexico en Kenia. Wedstrijden over de hele wereld, zoals in New York en Boston. Een hele mooie tijd. Van jonge jongen op de middellange afstand tot marathonloper.”  

Je moet jezelf blijven ontwikkelen

Wat heeft de sport hem nog meer gebracht? “Weet je, het leveren van topprestaties doet iets met je als persoon. Je moet jezelf blijven ontwikkelen. Zelfkennis is heel erg belangrijk. Hoe ga je om met druk, spanning, verwachtingen? Blijven focussen als de camera’s op je gericht staan. Je bent elke dag bezig jezelf te verbeteren. Ook mentaal. Dat motiveert me ook in mijn bedrijf Smooth Performance. Mensen niet alleen fysiek maar ook mentaal te versterken. Ik geloof dat iedereen topprestaties kan leveren. Iedereen kan groeien als mens maar je moet weten wat je belemmeringen zijn. Die mentaliteit helpt me nu ook tijdens de coronacrisis. Er wordt een flinke wissel getrokken op onze mentale weerbaarheid. Ik ben als topsporter expert geworden om met onzekerheden om te gaan. Ik kijk vooral naar de dingen die wel kunnen. Natuurlijk zijn er ook voor mij teleurstellingen. Zo heb ik mijn carrière eerder moeten beëdigen. Maar ik blijf er niet in hangen. Ik laat me niet beperken door dingen die in het verleden zijn gebeurd.” 

De 66 van Texel

Het is duidelijk. Sporten is belangrijk en brengt veel, vindt Michel. Ook voor kinderen. En dat er thuis geen geld is, mag geen belemmering zijn. Daarom is Michel een inzamelingsactie voor het Jeugdfonds gestart. “Het gaat me aan het hart dat er minder wordt gesport. Sportclubs zijn dicht, er is nu een avondklok. Terwijl sport je zo kan helpen: juist kwetsbare kinderen. Ik wil ze helpen fysiek en mentaal sterk te worden. Kinderen zijn onze toekomst. Ik werd gevraagd mee te werken aan het boek ‘De 66 van Texel’. Een boek met inspirerende hardlooproutes en verhalen. Ik heb gezegd dat ik alleen mee wilde doen als een deel van de opbrengst naar het Jeugdfonds Sport & Cultuur gaat. Het is zo goed dat jullie bestaan!” 

Met de actiecode MB66JSC kan er een pre-order worden geplaatst, incl. gratis verzending. Er gaat een donatie van €2,50 per verkocht boek naar ons fonds.

Volg Michel

• Twitter
• Facebook
• Instagram