19 oktober 2023

Blue Atlantics: de start komt dichterbij!

Vier vrouwen gaan de grote uitdaging aan om mee te doen aan de zwaarste roeirace ter wereld: de World’s Toughest Row Atlantic 2023. De start van de race komt steeds dichterbij. Begin december vertrekken Marije van de Bor, Ingrid Voorn, Ineke Karrenbelt en Margot Vries uit het Spaanse la Gomera om te beginnen aan hun 5000 kilometer lange race over de Atlantische Oceaan naar Antigua in Zuid-Amerika. Daar hopen ze zo’n 50 dagen later te finishen. Een megaprestatie die ze leveren voor zichzelf, maar ook voor het Jeugdfonds Sport & Cultuur en Het Vergeten Kind. Wij volgen ze tijdens hun tocht. Het tweede verhaal: de start komt dichterbij.

De boot is gebouwd en overgestoken van Engeland naar Nederland. Inmiddels heeft het team er de nodige roeikilometers in hun eigen boot opzitten. De boot die bijna twee maanden lang huis en haard wordt. Marije: “Het wordt wel heel spannend nu. We zijn bezig de boot klaar te maken en in te pakken. Volgende week gaat hij op transport naar Spanje. We hebben er veel in geroeid en van alles getest. De watermaker bijvoorbeeld die van zout zoet water maakt. Ik vond het geweldig. Het is onze eigen boor, wordt straks ons huisje. Die eerste meters dat we erin weg roeiden, dat was zo bijzonder. Inmiddels voelt het heel vertrouwd.”

Ik ga nu slapen, wat heb ik nodig?

De boot biedt maar beperkte ruimte aan de vier deelnemers. Het roeien gaat 24 uur door: twee uur op en gaan dan twee uur af. In die vrije uren wordt er geslapen en gegeten, moet je je wassen en op de emmer. Er zijn twee kleine hutten aan boord waar je even kunt slapen. “Daar moesten we het meeste aan wennen,” vertelt Marije. “Hoe manoeuvreer je in zo’n kleine ruimte. Je moet bij alles van tevoren bedenken wat je nodig hebt en wat je moet doen. Dat je bijvoorbeeld altijd de deur van de hut dichtdoet, als daar water in komt, is dat slecht nieuws. Aan de ene kant heb je die enorme vrijheid om je heen en aan de andere kant de kleinheid en de regels van de boot. We eten gevriesdroogd eten. Dat klinkt gemakkelijk maar ook dat moet je uitkienen. Wanneer kun je het beste eten? Er moeten altijd thermoskannen heet water klaarstaan maar we zijn afhankelijk van zonnepanelen. Alles moet je plannen.”

Scenario’s oefenen

Weer en wind, een ongeval, ziekte. Het team moet voorbereid zijn op eventuele calamiteiten. “Ook dat hebben we uitgebreid geoefend. Van vrouw overboord tot verwondingen. Zoiets kan gewoon gebeuren. Bij storm gooien we bijvoorbeeld een speciaal anker uit waardoor we op koers blijven en niet afdwalen. Die scenario’s blijven we tot vertrek met elkaar doorspreken. Wie is waar verantwoordelijk voor? Wat kunnen we tegenkomen? Gelukkig is er goed contact met roeiers die de tocht al gemaakt hebben. We leren daar veel van. Ook krijgen we veel informatie van de organisatie. Het is echt een community, heel leuk. In het begin ben je vooral met de grote dingen bezig, nu gaat het om de details. Welke snacks neem je mee, hoe pak je dat in? Dan zijn tips van ervaren roeiers handig. We horen van andere roeiers dat je echt op je plek wordt gezet door de weidsheid, de kracht van de natuur. Ik kijk er erg naar uit om dat te ervaren.”

Vertrek

Het team vertrekt twee weken voor de start al naar La Gomera. Er gaat niemand van het thuisfront mee om ze uit te zwaaien. “Daar hebben we bewust voor gekozen en dat is ons ook geadviseerd. We moeten ons goed kunnen focussen. Maar ik verheug me nu al op onze aankomst in Antigua waar man en kinderen wél staan te wachten,” lacht Marije.

Voor het goede doel

Naast het aangaan van deze grote uitdaging voor zichzelf, roeien de Blue Atlantics ook voor twee goede doelen: het Jeugdfonds Sport & Cultuur en Het Vergeten Kind. Wil je het team steunen? Ga naar de actiepagina.

>> Lees hier het eerste verhaal over de Blue Atlantics