The municipality of West Betuwe is extending its partnership with the Youth Fund for Sport & Culture for a four-year period. Aldermen Wil Kosterman and Jan de Geus signed the agreement on April 3rd. "Every child in our municipality should be able to participate. If money is a problem for your family, we're happy to help," De Geus explains. 

The municipality of West Betuwe wants all children to have access to sports, dance, music, or theater, regardless of their parents' financial situation. Alderman De Geus: "By extending the agreement with the Youth Sports & Culture Fund, no children will be left behind. This way, every child can continue to develop socially, physically, and emotionally. And do what they enjoy. That's important for their personal development."

Swimming diplomas

Residents are gratefully taking advantage of the program. In 2023, 216 successful applications were submitted. "This makes fun cultural activities accessible to children. We received many applications for soccer, fitness, and dancing. Many children have also earned their A swimming certificate thanks to the Youth Fund," Alderman Kosterman explains. In the coming years, there will be a greater focus on obtaining B and C swimming certificates through the Youth Fund.

Make a request

Parents can only apply to the Youth Fund for Sports & Culture through an intermediary. This could be a teacher, community sports coach, debt counselor, or a member of the Social Team or Welzijn West Betuwe. They can also properly assess a child's eligibility. If the application is approved, the Youth Fund will pay the membership fee or tuition. Often, a program can begin within three weeks. For more information, visit the municipality's website or contact Marjet Koets at Welzijn West Betuwe.

Photo: Dorine van der Bruggen (general board member of the Youth Fund Sports & Culture), Alderman Jan de Geus, and Alderman Wil Kosterman sign the extended agreement between the Youth Fund and the municipality of West Betuwe.

Every Tuesday afternoon, 10-year-old Lindsey meets with several other children in the living room of WIJ Hoogkerk in Groningen. Under the supervision of childcare workers Theresa Nanninga and Janny Boer, they form the "Be You" group. They create a safe space for children in grades 5 through 8 to connect, have fun, and develop their skills. She is taken there by taxi from her special education school. It's a place to discover what you enjoy and what you might even be good at.

It was all settled within two weeks

Theresa: "As soon as I saw Lindsey with a ball at her feet, and especially the enjoyment she had, I knew this was a perfect sport for her." She and her mother, Bianca, were already exploring which sport would suit Lindsey best. After a few trial sessions at HFC '15, it was immediately clear that Lindsey wanted to pursue this. Because the family's current financial situation didn't allow Lindsey to join the club, Theresa submitted an application to the Youth Fund for Sports & Culture. Within two weeks, it was finalized, Lindsey was officially a member, and with a gift certificate she could pick up new soccer shoes.

A big surprise

She's been training with a great team for several months now, under the guidance of coaches Max and Joery. She's even played her first matches. She didn't win every match, but she had a lot of fun. Because of her enthusiasm and the significant development she's already made, Theresa and Janny wanted to put her and her mother in the spotlight. Together with coordinator Martina Haak-Snoek of the Groningen Youth Sports & Culture Fund, they arranged a big surprise for Lindsey. She received the special "Word Groter" ball, along with a water bottle, a ball pump, and soccer cones so she can practice at home every day. In addition, FC Groningen has provided tickets so she and her parents can go to a match at the stadium soon.

See what participating does for a child

On her club's soccer field, ready to take a few photos, she beams with enthusiasm and joy. Chasing her new ball, she dribbles across the entire field before quickly taking another sip from her new water bottle. For the photo, she demonstrates her scoring skills. She can't wait to show her class, coaches, and team what she's received. It's wonderful to see firsthand what participating does for a child. With a proud childcare worker and an even prouder mother on the sidelines. This is precisely what the Youth Fund is designed to do: enable all children to participate.

• Are you as a professional also involved with children/families? Become an intermediary so that, like Theresa, you can ensure that children can become members of the club if there is (temporarily) no money for it at home.
• As a parent, would you also like your child to become or remain a member of a club, but is it difficult to pay the membership fee? Then submit a request to us.

  

Dance teacher, coach and choreographer Nicholas 'Shaker' Singer

We are proud to announce that we welcome Nicholas Singer, also known as Shaker, as ambassador of the Jeugdfonds Sport & Cultuur Amsterdam.

The Liberian-born Shaker came to the United States at age 6^and He moved to the Netherlands with his mother. Shaker: "I've always felt like a second chance to make the most of life every day." And he does! As the owner of Global Dance Centre, one of the largest dance schools in Amsterdam, he inspires many young people every day to follow their passion and develop their talents.

Passion

Shaker learned to play piano and guitar, but he always really just wanted to dance. His mother wasn't allowed to make dancing her profession because, in African culture, dancing is seen by some as something done for fun, or to seduce, Shaker says. But once in the Netherlands, his mother introduced him to the dance and music school: "I see it this way: my mother put me on the first step of the stairs and gave me the impetus to walk up." Finally, at 16, he got^and his mother's permission to fully pursue his passion, he put everything aside for dancing.

Raising awareness for the Youth Fund for Sports and Culture

This year, Shaker is coaching a new television program: Project Dance, in which unknown people showcase their dance talents, and 10 participants are selected and coached to the finals. "I immediately thought: this is the moment I have to become an ambassador for the Youth Fund for Sports & Culture. I want to raise awareness for the fund and inspire children to explore the art forms of dance and music. I hope parents and children think: maybe I can achieve something through dancing too!"

Shaker continues: "I want to make my voice heard because children get far too little exercise, and I speak the language of parents who have too much on their minds due to all sorts of problems. Financially, but also with other concerns." As an ambassador, Shaker hopes to reach children who sit in their rooms thinking, "I can't do it, I don't dare, it's not for me," and that they will finally try and take that first step. Even if it's just one.

It takes a village to raise a child

This African proverb is the basic idea behind the concept of Global Dance Centre, Shaker: “We have to do it together: listen to the voice of the school, the parents, the members, the teachers and everyone who cares about the school. There are clear rules, together we look after each other, together we form a kind of community“The school's DNA is passed on, as many alumni return to teach,” he says.

Dance school with a global character: everyone welcome

Shaker chose the name Global for his dance school because everyone, regardless of culture or country, should be able to dance at the school: hip-hop/street dance, African dance, dancehall, jazz, and ballet. "It's a dance school for children and young adults, but I also have a 79-year-old woman who does African dance," Shaker says. He adds that the first final performance at the Bijlmer Parktheater was one of the highlights of his life so far: "All those waving children on stage with all those parents in their Sunday best with flowers. That connection with parents and children—I really managed to create that."

Shaker's dream: a breeding ground for talent

"My dream is to transform a building somewhere in Amsterdam Zuidoost into a home where young people can engage in activities like dancing, singing, presenting, and so on," says Shaker, "a breeding ground for talent. An open house where the established order comes in to scout talent. Let the encounter happen; we need to find each other; come and see all that talent." His final message is: "Young people, if you want to achieve something: work hard, be yourself, show individuality, willpower, and your good intentions," says Shaker.

Pay attention to every child

Het is maar een dunne scheidslijn tussen wel of niet rond kunnen komen. Ziekte, een scheiding, er is weinig voor nodig om in financiële problemen te raken. Het overkwam Sabien. En ook al vond ze het lastig om hulp te vragen, ze deed het toch. “Ik wilde zo graag dat mijn kinderen ook konden voetballen en dansen. Ik gun ze alles.” 

Sabien en haar ex-man hebben drie kinderen. De geldzorgen ontstonden toen Sabien’s man ziek werd. Zijn uitkering en Sabien’s inkomen als zelfstandige in de kraamzorg waren bij lange na niet genoeg om rond te komen. “Toen ben ik een kinderopvang aan huis begonnen in de hoop dat ik meer zou verdienen,” zegt Sabien. “Maar de spanningen waren te groot. Mijn man en ik besloten te scheiden waardoor de geldzorgen alleen maar groter werden. Ik moest mijn man uitkopen daardoor werden mijn maandlasten hoger. Het huis verkopen kan niet. Dan zou ik meteen mijn werk kwijt zijn. Bovendien, waar vind je een betaalbaar huis?” 

Heel veel dingen kunnen niet

“Ik heb twee zonen van 16 en 8 jaar oud en een dochter van 14. De kinderen zijn de ene week bij mij en de andere week bij hun vader. En eerlijk gezegd leef ik de week dat ze niet bij mij zijn op een broodje, want de kinderen mogen niets tekortkomen. Ik ben niet bang meer om hulp te vragen, al is het met lood in mijn schoenen. Via school hoorde ik dat het Jeugdfonds kon helpen. Voor alle drie de kinderen krijg ik nu een bijdrage via het Jeugdfonds. Zo kunnen ze in ieder geval voetballen en dansen, daar zijn ze gek op. Mijn dochter danst bij Lucia Marthas, dat is veel geld. De bijdrage van het Jeugdfonds is niet voldoende. Gelukkig heb ik nu een ander potje ontdekt. Maar omdat ik daar onlangs pas over hoorde, heb ik de lessen anderhalf jaar zelf betaald. Ik heb er alles voor opzij moeten zetten zodat zij haar droom kan najagen. Heel veel dingen kunnen niet.”  

Het gaat niet om ons

Voetballen en dansen zijn een belangrijke uitlaatklep voor de kinderen. Juist omdat het thuis af en toe moeilijk was. “De oudste zwom op hoog niveau. Maar vanwege de spanningen rond de scheiding en later corona, is hij daarmee gestopt. Hij trok het niet meer. Toen hij na corona ging voetballen, hielp dat enorm. Hij kon zijn energie weer kwijt. Dat geldt ook voor de jongste. Ik werk hard en heb niet veel vrije tijd, maar die uurtjes samen naar de voetbalclub dat is echt iets voor ons samen. Op die momenten is alle aandacht voor hem. De relatie met mijn ex is gelukkig goed. Samen doen we er alles voor de kinderen. Het gaat niet om ons, het gaat om hen.” 

Geldzorgen zie je niet aan de buitenkant

Sabien wil haar verhaal doen om andere ouders te stimuleren hulp te vragen. “Trek aan de bel! Er is hulp, er is geld. Het Jeugdfonds is ervoor. Geldzorgen zie je niet aan de buitenkant. Ik krijg vaak te horen dat ik zo vrolijk ben, altijd lach. Maar dat ik me zorgen maak, dat zie je niet. Daarom moet je over die drempel heen ook al wil je het zelf oplossen. Je denkt ‘ik red het wel’ terwijl je eigenlijk heel goed weet dat je het niet redt. We zijn er ook open over naar de kinderen. Ze weten dat er weinig geld is, dat we niet zoveel kunnen als andere gezinnen. Ik kan niet met zomervakantie of naar de wintersport. We gaan naar de camping, hartstikke fijn. We moeten keuzes maken. Niet alles hoeft nieuw, tweedehands is vaak prima. Daar betrekken we ze in. Dat is goed want daar leren ze van.”  

De ontmoeting met Tahira Mehmood, moeder van 5 kinderen, vindt plaats op de Burgemeester de Vlugtschool in Slotermeer. Onze poster hangt op de voordeur en overal in de school, hier kun je niet om het Jeugdfonds Sport & Cultuur Amsterdam heen! De twee jongste dochters van Tahira, Jannat (7) en Inaaya (5) zitten op deze school waar Tahira als ouder heel actief is. De leerlingen krijgen ieder dag fruit en op maandag en dinsdag is ze fruitjuf. Ook begeleidt ze allerlei schoolactiviteiten en is ze klassenouder van de klas van Jannat.

Een overvol rooster met sporten, dansen, zwemmen en schoolactiviteiten

Beide meisjes zitten op turnen, dansles en diplomazwemmen via het Jeugdfonds. Tahira: “Wij zijn klein behuisd en ik heb gemerkt dat hoe meer ze buitenhuis aan activiteiten doen hoe blijer ze zijn. Ik wist dat je via het Jeugdfonds aan 3 activiteiten mag meedoen dus die heb ik ook aangevraagd. De school maakt het halen en brengen naar de diverse activiteiten ook heel makkelijk, turnen en dansles worden hier op school gegeven”. Dansles wordt gegeven door Dans Dans Dans en turnles door Turnz.

Tahira: “Ik merk dat het vele bewegen hen ook actiever maakt in de klas. Vooral de jongste van 5 is enorm vooruitgegaan sinds ze hier op school zit en aan alle activiteiten van het Jeugdfonds meedoet. Eerst deed zij niets anders dan eten, slapen en televisie kijken nu kan ze niet wachten om aan een activiteit mee te doen!” De lessen eindigen iedere dag om 14.15 uur en aansluitend kunnen de leerlingen aan diverse activiteiten meedoen op de school, hetzij door de school zelf georganiseerd hetzij via aanbieders waar het Jeugdfonds mee samenwerkt. Zo zijn er naast dansles en turnles ook muzieklessen mogelijk zoals gitaar en keyboard.

Toevallige ontmoeting met intermediairs

Deze school voelt zo levend. Aan het eind van de middag nog volop ouders, leerkrachten en leerlingen aanwezig. Iedereen schijnt elkaar hier te kennen en de sfeer is gemoedelijk, druk en gezellig. Tahira brengt me in contact met 2 intermediairs tevens leerkrachten die enthousiast zijn over de samenwerking met het Jeugdfonds. Ze zijn blij met de 150% wettelijk sociaal minimum regeling die het mogelijk maakt om meer kinderen te laten meedoen ook zonder de stadspas. Intermediair Annemieke Kling zegt altijd tegen haar leerlingen:

Je gaat iets doen waar je gelukkig van wordt

En dan de dochters Jannat en Inaaya

Door het raam in de gang zie je een klas vol dansende en springende meisjes tussen de 5 en 8 jaar. Vol overgave doen ze wat de dans juf voordoet, Inaaya volgt Jannat op de voet. Twee sprankelende kinderen vertellen wat ze zo leuk vinden aan de activiteiten. Voor de oudste Jannat is het heel simpel op elke vraag antwoordt ze met: “Alles, alles en alles”.

Inaaya is wat preciezer: “Bij dansen vind ik shaken en dansen op de muziek van Gi-Ga-Groen het leukst en bij turnen de koprol en het klimmen, de juf doet het voor en kiest dan een kind maar iedereen komt aan de beurt hoor”.

Ook zwemmen vinden ze heerlijk, de een is al in badje 4 en de ander in badje 2. Tijdens het interview doen ze ook alles voor op de grote tafel in het klaslokaal. Ze dansen erop, ze doen de split en zwemmen op hun buik en rug om te laten zien hoe goed ze al zijn. Tot slot hadden zij ook een vraag: “Mevrouw mogen we nu ook nog op voetbal? Onze broer zit er ook op en die kan het heel goed, wij willen dat heel heel graag”.

Helaas is voetbal in verband met het halen en brengen niet haalbaar voor hun moeder. Bij het afscheid zegt Tahira: “Ik ben zo dankbaar dat jullie bestaan, het geeft mijn kinderen zoveel meer kansen”.

Ruth woont in Amsterdam-West en is moeder van twee zoons: Iza en Nesto. In 2006 werd ze afgekeurd wegens een chronische aandoening. “Ik werd arbeidsongeschikt, als gevolg hiervan kon ik niet meer werken en raakte ik als moeder van twee zoons in financiële moeilijkheden”, vertelt Ruth. Ze wist niet precies waar ze recht op had als alleenstaande moeder met een inkomen net boven het wettelijk sociaal minimum. “Via een vriendin hoorde ik van het bestaan van het Jeugdfonds Sport & Cultuur. Er ging een wereld voor me open, vooral omdat er zoveel mogelijk is voor de kinderen!”.  

Kansen

Ruth vervolgt: “Niet alleen konden mijn jongens hun zwemdiploma’s halen, ze konden nu ook op een sportclub én naar de dansschool!”. Voor Ruth is sport en bewegen een levensbehoefte: “Het is zo belangrijk, vooral teamsport. Je leert er tegen je verlies kunnen, discipline, sociale vaardigheden en je maakt er ook vrienden”. In haar jeugd maakte sport ook een wezenlijk onderdeel uit van het gezinsleven vertelt Ruth. Zelf deed ze als kind onder andere aan atletiek, basketbal, moderne dans. “Ik ben het Jeugdfonds dankbaar dat ik dit nu door heb kunnen geven aan mijn zonen. Zonder de bijdrage van het fonds hadden mijn kinderen zoveel minder kunnen doen”, aldus Ruth.  

‘Het lijkt wel of ik zelf ook weer deel ben van een club’ 

Als ouder ga je natuurlijk ook verplichtingen aan met de clubs, vertelt Ruth: “Kinderen halen en brengen, zorgen dat ze er op tijd zijn et cetera. Ik doe dat op de fiets -door weer en wind- van West naar Zuid. Doordat de kinderen op verschillende clubs zitten ben ik ook weer meer onder de mensen en doe ik veel leuke contacten op”.  

 Sport, cultuur en diplomazwemmen 

Al sinds zijn 2and maakt Nesto, de jongste zoon van Ruth, gebruik van de mogelijkheden van het Jeugdfonds: “Hij ging op Voetjebal’, een sport waarbij ouders en kinderen binnen een zaal allerlei (voetbal)spelletjes doen, fantastisch!”, vertelt Ruth enthousiast. Nesto probeert vanaf dan van alles uit: “Na Voetjebal ging hij naar kleutervoetbal bij Arnold Splinter in Slotermeer en tegelijkertijd dansles bij Lucia Martha’s dansschool. Ook heeft hij breakdance gedaan bij Vladimir Dance Studio”. Inmiddels is Nesto bijna 7 jaar oud en is hij gestart met diplomazwemmen A in het Noorderparkbad. Ruth geeft aan dat hij het daar bij Zwemclub Konaz erg fijn vindt: “De instructeurs zijn heel goed met kinderen, echt top”. Inmiddels heeft Nesto auditie gedaan en is toegelaten tot de vooropleiding van de Lucia Martha’s Institute for Performing Arts, licht Ruth toe: “Als hij op een podium mag staan is-ie dolgelukkig!”. 

Als je hem ziet dansen met de andere kinderen lijkt het wel één familie.  

Op ontdekkingstocht door het aanbod 

Ruth merkt dat er veel ouders zijn die wel weten welke sporten er zijn, maar dat zij niet op de hoogte zijn van alle culturele mogelijkheden in de stad: “Zingen, dansen, schilderen of muziek maken: er is een groot aanbod hier in Amsterdam! Mijn tip: ga met je kind op ontdekkingstocht, je hebt nu de kans via het Jeugdfonds Sport & Cultuur, misschien is er ook iets bij voor jouw kind(eren)!”. 

Katty moved from Peru to the Netherlands almost 13 years ago. Katty is 28 and the mother of two daughters: Nina (7) and Rosa (5). Nina and Rosa both take swimming lessons through the Youth Fund. Tuesday afternoons are special moments for the trio. Every Tuesday, Katty, Nina, and Rosa swim in consecutive lessons at the Basalt swimming pool in Delft. They do this at the "de Toekomst" swimming school. In Peru, Katty never had swimming lessons like her daughters in the Netherlands, so she decided to follow their example and pursue her A diploma.

For the children

Katty works as a healthcare assistant and is passionate about helping others. When her daughter Nina started swimming lessons, she paid for them herself, but when her other daughter Rosa also started swimming, she soon found it harder to afford them. An acquaintance told her about the Youth Fund, and through an intermediary, she found out about it.

"It might take some courage to apply for something like this, but you shouldn't be ashamed. It's good for your children." Katty hopes that by sharing her story, she can inspire single parents or families who are less fortunate. Katty expresses her gratitude. "Ultimately, it's about your children's development." Her two daughters can't wait to try out other sports after earning their swimming diplomas with the help of the Youth Fund.

Looking ahead

Nina is very happy during her swimming lessons and admits she still needs a bit of practice before she gets her A diploma. After that, Nina wants to do gymnastics. "It's just in my blood; my grandma used to be a gymnastics champion." She can't wait to take a trial lesson. Rosa wants to take taekwondo after she gets her diploma. "I think taekwondo will be a great way to release all her energy. I also think the lessons and the sport teach you how to control your body," says Katty.

Very nice swimming pool with lots of attention

Katty is thrilled with De Toekomst swimming school and the Basalt swimming pool in Delft. She says it's important to her that she can join her daughters whenever they want to swim. They can now also take care of themselves if necessary. Now there's just one question: Who will be the first to get their swimming diploma? Katty has no doubts: "Nina will be the first to get her A diploma!"

Swimming lessons through the Youth Fund

The Youth Fund is committed to enabling children from low-income families to participate in sports, cultural activities, and swimming lessons. Applying is easy through an intermediary. An intermediary is an intermediary familiar with a family's situation. This can be a teacher, community sports coach, or professional counselor. The Youth Fund pays the membership fee directly to the sports or cultural club, and in some cases, also pays for the necessary equipment.

More information about swimming lessons via the Youth Fund

Een alleenstaande moeder met drie kinderen. Krenare weet niet beter. “Ik voed mijn kinderen alleen op. Makkelijk is dat niet, maar dat is het leven. Ik leer iedere dag weer bij en we redden het met z’n allen en daar gaat het om. En ik schakel alle hulp in die ik kan krijgen. Dus ook het Jeugdfonds Sport & Cultuur. En met die hulp ben ik superblij.” 

Krenare heeft altijd gewerkt. Maar als alleenstaande moeder is het geen vetpot. “Met drie kinderen is het leven duur. Zeker in deze tijd met de stijgende prijzen is het lastig om je hoofd boven water te houden. Een eenouder inkomen geeft niet veel ruimte voor extra’s. Sportclubs, muziekverenigingen vragen contributie en je moet betalen om lid te worden. Dat is niet op te brengen met mijn inkomen. Daarom ben ik blij met het Jeugdfonds. Daardoor kunnen mijn kinderen sporten en zingen en dat doet ze goed.” 

Ze komen thuis met verhalen

Twee dochters en een zoontje heeft ze. De oudste dochter van elf zit al jaren op tennis en heeft ook een tijdje zangles gehad en op ballet gezeten. De middelste van acht doet aan voetbal en atletiek. En de jongste is pas drie. “Die speelt Batman na of Superman… Die rent nog lekker door het huis en kan in het spelen zijn energie kwijt. Maar de meiden kunnen gelukkig lid worden van een club. Ze leren daar nieuwe mensen kennen, kunnen vrienden maken. Zijn even uit hun omgeving. Ze komen thuis met verhalen en maken wat mee. Een club is toch echt iets anders dan school of thuis. Je leert er weer andere dingen en je groeit weer op een andere manier. Ze zijn deel van een team. Moeten samenwerken en krijgen verantwoordelijkheden. Maar ik merk het vooral met de concentratie op school. Sinds ze sporten kunnen ze ze zich beter focussen en het gaat dus echt beter in de klas. Dat is voor mij heel belangrijk.” 

Zichzelf ontdekken

De school bracht Krenare ook in contact met het Jeugdfonds. “Ook vanuit de tennisclub was ik al getipt over het fonds. Het is goed dat clubs en scholen ouders vertellen over de mogelijkheden. Ik denk dat veel mensen niet weten dat ze hulp kunnen krijgen. Dat het leven echt iets makkelijker kan worden als je anderen inschakelt. Ik gun het een kind dat het zichzelf kan ontdekken. Dat het verschillende hobby’s kan uitproberen. Voetballen, dansen, muziek maken. Of DJ-en, computerles of tennissen. Je moet het proberen om te ervaren of je het leuk vindt. En nu kunnen mijn kinderen ook meedoen en ook die ervaring opdoen.” 

Welzijn staat voorop

“Voor mij is het geen schande om hulp in te roepen. Ik denk maar zo: de mogelijkheden zijn er. Er is geld beschikbaar. Waarom zou ik daar geen gebruik van maken? Het is voor het welzijn van mijn kinderen. Daar doe je als ouder toch alles voor? Ze komen thuis niets te kort, maar dit zijn de extra´s. Drie kinderen alleen opvoeden is een hele klus. Ik zie het als een challenge. Iedere maand weer. Het belangrijkste is luisteren. Ieder kind wil gehoord en gezien worden. Ik geloof in verbetering en ben een positief mens. Ook ik als moeder kan het iedere dag weer beter doen. En ik probeer steeds mijn situatie te verbeteren. Dat is de uitdaging. En met een beetje hulp gaat dat lukken. Ieder mens heeft soms die helpende hand nodig.”   

“Stoppen met fietsen? Dat is voor mij geen optie!” Ruben ging er als klein ventje van twee al als een razende vandoor op zijn loopfietsje. Daarna stapte hij moeiteloos op een tweewieler en is altijd blijven fietsen. “Ik wil graag profwielrenner worden. De snelheid, de tactiek, de techniek van het fietsen… Het is gewoon geweldig!” Om zijn droom te verwezenlijken kreeg Ruben een racefiets vanuit de campagne ‘Heel Holland Fietst’. “Ik ben zo gelukkig!”

“Mijn hoofd leegmaken. Ontspannen. Even helemaal nergens aan hoeven denken. De kilometers onder mijn wielen voelen wegglijden. Dat is voor mij de ultieme ervaring.” Ruben is zestien. Heeft een vader, een moeder en nog drie broers. Hij zit in de vierde klas van het gymnasium en is helemaal gek van fietsen. “Vanaf kleins af aan had ik een fascinatie voor wielrennen. Een extreme obsessie; zo noem ik het nu. Ik kende eigenlijk niemand die fietste, maar mijn moeder was wel een fanatieke Tour de France-kijker op de tv. Zo kwam ik er mee in aanraking.

Het zadel op, meters maken

Ik kom uit een gezin waar muziek een belangrijke rol speelt. Mijn ouders zijn allebei professioneel musicus en ik speel zelf ook diverse instrumenten. Viool, piano, slagwerk en ik probeer mezelf gitaar te leren spelen. Maar dat is toch anders dan fietsen… Ik wilde gewoon het zadel op, meters maken. Iedere verjaardag, elk Sinterklaasfeest en elke Kerst wilde ik maar een ding; een racefiets. Maar dat is een kostbaar cadeau. Ik heb in die jaren al heel wat kilometers gemaakt op mijn gewone oude stadsfiets. Ik haalde de 35 km per uur.

Toen ik oud genoeg was, kreeg ik de oude Focus racefiets van mijn oom uit 2005. Ik was de koning te rijk. Mijn moeder was in eerste instantie niet zo blij met mijn hobby. Ik ging hard, had nog niet zoveel techniek en het was dus best riskant. Snelheid, pijn hebben, doorzetten en beter worden… daar ben ik echt van gaan houden. Inmiddels hebben mijn ouders zich neergelegd bij mijn keuze. Zij hebben me altijd vrijgelaten en ondersteunen me waar ze kunnen.”

Rustig in mijn hoofd

Stress. Faalangst. Dingen waar Ruben wel eens mee te kampen heeft. “Ik vind het niet altijd makkelijk op school. Slim, dat ben ik wel, maar om al die kennis te reproduceren op de manier die gevraagd wordt, is lastig. Daar loop ik af en toe in vast. Dan is fietsen een perfecte manier om alles in mijn hoofd weer op een rijtje te krijgen. Het is mijn redding zou je kunnen zeggen.” Ruben werd lid van een Haagse wielerclub, HSK Trias. Daar werd hij geconfronteerd met kinderen die al vanaf zeer jonge leeftijd trainen en gebruik kunnen maken van geavanceerd materiaal en begeleiding. “Kwam ik aan met mijn oude, opgelapte racefiets uit de schuur van mijn oom. Geen fancy racefiets, geen professionele training gehad. Dat was wel even confronterend. Maar ik hield ze wel bij op mijn oude fietsje! Dat gaf me moed en vertrouwen.

Op de club train ik minstens twee keer per week. Is vaak afzien, maar ook gezellig met de andere wielrenners. We trainen op snelheid, maar ook vooral op techniek en tactiek. Intervaltraining, positionering, starttraining; het komt allemaal aan de orde. Ook in een ploeg rijden en samenwerken zijn allemaal aspecten die belangrijk zijn. Ik heb nog veel te leren! Ik heb nog een inhaalslag te maken. Al snel merkte ik al wel dat ik beter werd. Eigenlijk ben ik wel blij dat het zo gelopen is. Fietsen is voor mij een echte persoonlijke, overtuigde, intrinsieke keus geweest. Ik heb er veel voor gedaan en gelaten. Maar echt omdat ik dat wilde. Dat is voor mij de beste motivatie om beter te worden. Om te groeien.”

Droom in duigen

Ruben zucht. “Maar toen ging tijdens een wedstrijd, twee weken voor de zomervakantie, mijn oude fiets kapot. Onherstelbaar stuk. Wat een ellende! Er was thuis geen geld voor een nieuwe. Ik was net 16 ben via bijbaantjes flink gaan sparen. Werken bij het klimbos, helpen op de boulderbaan. Maar dat schiet niet zo hard op met dat uurloon. Toen drong tot me door dat het best een tijd zou kunnen gaan duren voor ik weer op een fiets zat. Mijn moeder stuurde, buiten mij om, een mailtje naar Team Jumbo-Visma waarin ze mijn situatie uit de doeken deed.

En toen gebeurde het wonderlijke. We kregen antwoord! En dat niet alleen; de wielerploeg meldde me aan bij het Jeugdfonds Sport & Cultuur. En zo kreeg ik, vanuit de donaties aan de Heel Holland Fietst-campagne, een tweedehands, maar super goede racefiets! Ik kon wel huilen. Ook wordt de contributie voor de wielerclub nu betaald en krijg ik extra ondersteuning om kleding en een goede, veilige helm aan te schaffen. Nu kan ik dit jaar toch gewoon doortrainen op de club en me storten op de techniek en op positionering. Voor volgend jaar staan dan de wedstrijden op het programma. Ik hoop dan gespot te worden als talent. Opgepikt door een ploeg die me verder gaat opleiden. Dat is mijn droom.”

Elk gaatje durven pakken

Toen Ruben deze nieuwe fiets kreeg moest hij even wennen. “Ik had natuurlijk altijd gefietst op een model uit 2005. Intussen is er veel veranderd in techniek en materiaal. Renners zitten heel anders op de fiets. Ik kan nu veel aerodynamischer mijn meters maken, ga sneller en ben wendbaarder. Nu moet ik nog goed gaan oefenen om elk gaatje in het peloton te kunnen en durven pakken. Ook was ik heel voorzichtig met de fiets; durfde er bijna niet op te racen. Het is voor mij zo’n kostbaar bezit! Maar nu kan ik sprongen gaan maken, nog beter worden. Dat is altijd het doel geweest. Me blijven ontwikkelen. Want als ik op de fiets zit, kom ik in de focusstand. Dan heb ik geen tijd om andere dingen te voelen of te denken. En dat is heel lekker.”

Een liefde die niet meer overgaat

Moeder Barbara: “Toen Ruben als klein jongetje op de fiets stapte voelde ik meteen; dit kan ik niet meer tegenhouden. Dit is een liefde die niet meer overgaat. Hij is hoogbegaafd, slim en zit veel in zijn hoofd. Hij heeft het nodig om dat leeg te kunnen maken. En voor hem is fietsen de manier om zich te ontspannen, even te ontsnappen aan alle zorgen en de druk die hij ervaart. Zes jaar geleden werd ik ernstig ziek. Ik kon niet meer werken en als zelfstandige in de culturele sector had dat direct invloed op ons inkomen. Mijn man is ook musicus en tijdens corona lag alles stil. Dan merk je dat alles wat voor anderen vanzelfsprekend is, een nieuwe fiets bijvoorbeeld, voor ons ineens niet meer te betalen was. Wij hebben vier kinderen en de kosten gaan gewoon door.

Inmiddels krabbelen we er een beetje bovenop, maar het is geen vetpot. Ik ben er trots op hoe we het toch hebben kunnen rooien. We hebben dingen veranderd, hebben hulp ingeroepen en zijn blijven vertrouwen in het goede van de mens. Schaamte is een ongezonde emotie. Het is altijd oké om hulp te vragen. Zo ook mijn mailtje naar Team Jumbo-Visma. Ik hoopte dat ze de liefde van mijn zoon voor het fietsen konden voelen. En toen dat antwoord kwam: er komt een fiets vanuit Heel Holland Fietst, waren we allemaal even stil. Fantastisch! De fiets is echt onlosmakelijk met Ruben verbonden. Hij is er, bijna fysiek, aan gehecht. Die band is onverbrekelijk!”

Meer over wielrennen via het Jeugdfonds

Meer over ‘Heel Holland Fietst’

Amsterdam Dynamics is in 2020 opgericht en de eerste hockeyclub in het stadsdeel Zuidoost. Dit is een van de stadsdelen die in Amsterdam laag scoort op het gebied van sportparticipatie en jeugdgezondheid. Het is de tweede club, naast Noorderlicht, die de hockeybond en de Hockey Foundation in de hoofdstad hebben opgericht om meer kinderen aan het sporten te krijgen. Omar is één van hen. 

Favoriete sport

Omar is 11 jaar en de jongste uit een gezin van acht zussen en een broer. Sinds twee jaar hockeyt hij bij Amsterdam Dynamics waar inmiddels 39 kinderen actief zijn. Drie jaar geleden kwam Omar als eerste en enige uit zijn familie in aanraking met hockey. Ondanks dat zijn verwachtingen niet hoog waren, vond hij het al snel superleuk en inmiddels kan hij met zekerheid zeggen dat hockey echt zijn favoriete sport is. Het leukste van hockey is dat het heel uitdagend is. Volgens Omar is het hard oefenen om beter te worden, maar dat vindt hij juist leuk. Twee keer in de week trainen de jongens en meisjes uit zijn team samen om vervolgens op zaterdag een echte wedstrijd te spelen tegen een club uit de omgeving.

Ruw!

Gedurende de lockdowns heeft hij het hockeyen heel erg gemist. Omar: “Tijdens de training en de wedstrijd kan ik al mijn energie eruit gooien en dat kon in de coronatijd ineens niet meer. Ik werd hier heel moe en onrustig van. Gelukkig is alles weer gewoon en is de competitie weer gestart.” Zijn team wordt gecoacht door Maartje Scheepstra (oud hockey International & één van de oprichters van de club) en Meester Ab (Abderrahmane Khier, Buurtsportcoach). Omar is heel blij met hun hulp. Ook is hij heel blij met het tenue waarin ze spelen. Ze krijgen zelfs complimenten van hun tegenstanders. Trots vertelt hij dat iemand van IJburg een keer zei dat ze er ‘ruw’ uitzagen! 

Schaduwoefeningen

Thuis kijkt Omar veel YouTube filmpjes om nieuwe tricks te leren. Meestal doet hij schaduwoefeningen zonder bal en soms oefent hij voorzichtig een Rondje om de Wereld mét bal. Omar blijft veel trainen om nóg beter te worden en hoopt later een goede hockeyer te worden. 

Website Amsterdam Dynamics

Meer over hockey via het Jeugdfonds

*Dit verhaal is eerder verschenen in het jaaroverzicht 2021 van Jeugdfonds Sport Amsterdam.