Aurora Belén (14) uit Breda speelt inmiddels haar derde seizoen breedteplus-klasse hockey bij Den Bosch. Ze staat in meisjes onder 16-2 en droomt groot: het Nederlands elftal. Haar moeder Maureen (51) is haar steun en toeverlaat. Samen zijn ze een echt powerduo dat alles overheeft voor de sport en, nog belangrijker, daar heel veel plezier uithaalt.

Op tijd eten, op tijd rusten

Maureen: “Het is best pittig, drie keer per week trainen in Den Bosch en in het weekend ook nog wedstrijden. Hoe we dat doen? Op tijd rust pakken, op tijd eten, om drie uur alles klaar hebben en zorgen dat school goed geregeld is. Dan zijn we onderweg.”
Aurora Belén: “School gaat goed. Ik zit in de derde klas en heb economie als profielkeuze. Mijn huiswerk maak ik vaak in de auto of gewoon op school.”

Vanaf de babysport

Maureen: “Ze was pas drie toen ze al in de zaal mocht hockeyen, samen met oudere kinderen. Haar talent zag ik voor het eerst bij voetbal-hockey maar ze was thuis ook altijd al bezig met een bal. Uiteindelijk koos ze voor hockey en vanaf haar zesde lag de focus daar volledig op.”

Alles kwijt in het spel

Aurora Belén: “Hockey betekent echt alles voor me. Het is een teamsport, en als ik op het veld sta kan ik al mijn energie kwijt. Ik hou van acties maken, scoren en assists geven. Voorin spelen vind ik het allerleukst, maar eigenlijk maakt elke positie me blij, ik kan ze allemaal goed aan.”
Maureen: “Haar kracht zit in het overzicht en haar scherpe assists. In de spits komt dat allemaal samen.”

De waarde van sport

Maureen: “De waarde van sport zit voor mij vooral in het sociale. Wij zijn een tweekoppig gezin en dan is het fijn dat je met nog meer mensen in aanraking komt. En sporten is natuurlijk gewoon een must: het is gezond, het geeft je drive en een frisse mindset. Zeker in de tienerjaren, want dat is voor elk kind een roerige tijd.”
Aurora Belén: “Ik heb vroeger ook paardgereden, gesupt en gepadeld, maar nu gaat al mijn tijd naar hockey. Ik ben gelukkig nooit echt geblesseerd geweest, alleen een keer mijn neus gebroken. Naast zelf hockeyen moeten wij als spelers ook fluiten bij wedstrijden van anderen. Wat ik heel leuk vind is om jongere topteams te coachen of trainingen te geven, oefeningen uitzetten. Kinderen beter maken in hun spel, dat geeft mij ook energie.”

“De waarde van sport zit voor mij vooral in het sociale.  En sporten is natuurlijk gewoon een must: het is gezond, het geeft je drive en een frisse mindset.  Zeker in de tienerjaren, want dat is voor elk kind een roerige tijd.”

Ondersteuning van Jeugdfonds

Maureen: “Al op de basisschool maakten we kennis met allerlei sportmogelijkheden. Ik las alle informatie en heb het zelf geregeld. Mijn ervaringen met het Jeugdfonds zijn gewoon super. Alles verloopt altijd soepel: één telefoontje en het is geregeld. Ik kan alleen maar vol lof spreken over de begeleiding. Ook voor pleegkindjes die ik vroeger begeleidde, konden we dankzij het Jeugdfonds sport- en tekenlessen regelen. Mijn advies is om te onderzoeken wat er allemaal mogelijk is. Proeflessen kosten sowieso meestal niets, probeer het gewoon uit, experimenteer. Dat hebben wij ook gedaan, van schaaklessen tot schermen! Voor toptalent zijn er daarnaast nog veel extra vormen van steun, voor vervoer of andere kosten die erbij komen kijken.”

Voorbeeld voor anderen

Aurora Belén: “Ik vind het leuk om het goede voorbeeld te geven. Toen ik nog in Breda speelde, gaven we vaak clinics in de wijken. Met een tas vol hockeyspullen trokken we naar de veldjes, en iedereen kon meedoen. Er waren altijd veel inschrijvingen en soms deden er zelfs opa’s en oma’s mee! Dan voelde ik me echt een ambassadeur voor hockey.”

Dromen en doorzetten

Aurora Belén: “Ik wil uiteindelijk in het Nederlands elftal komen. Daarvoor moet ik dingen laten, zoals feestjes of afspraken met vrienden. Maar dat kost me geen moeite, ik weet heel goed waar ik het voor doe.”
Maureen: “Sport brengt kinderen op plekken waar ze anders misschien nooit komen, of het nou met de pony in het bos is, of op een internationaal toernooi. De overstap naar een topclub in een andere stad was logisch voor Aurora Belén om door te groeien. Ze heeft nu zelfs al aanbiedingen uit het buitenland. Of ze die kans grijpt, is aan haar. Ik faciliteer en adviseer. Hockey is haar basis, en ik zie hoeveel rust dat haar geeft. Droom maar lekker groot mijn kind, denk ik dan. Mijn boodschap aan andere ouders: schroom niet om hulp te vragen. Geen kind hoeft iets te missen, ieder kind heeft daar recht op.”

Feitjes over Maureen en Aurora Belén

Hoe oud zijn jullie?
Aurora Belén: 14
Maureen: 51

Favoriete sport?
Aurora Belén: hockey (en vroeger ook paardrijden en voetbal)
Maureen: boksen en wielrennen; turnen en atletiek deed ik altijd al

Favoriet liedje?

Aurora Belén & Maureen: we hebben niet echt een favoriet maar ZAAZAA van Frenna is wel passend

Waar ben je het meest trots op?
Aurora Belén: dat ik al drie Nationale Kampioenschappen heb gespeeld

Wat zouden jullie doen met een miljoen in de loterij?
Aurora Belén: een hockeyclub oprichten in Suriname en een paard kopen
Maureen: een huisje erbij kopen in Valencia en vooral zorgen dat Aurora er goed bij zit

Wat gun je kinderen in Breda?
Maureen: Rust, geluk en elke dag een lach. Als het goed zit in de sport, komen ze schaterend van het veld – winst of verlies maakt niet uit, het gaat om het spel.

Pleunie is 12 jaar, dol op tekenen, manga en vooral op zingen. Ze heeft jeugdreuma en leeft met chronische pijn. Met hulp van Jeugdfonds Sport & Cultuur Breda volgt ze al jaren zangles bij Nieuwe Veste. En dat betekent veel meer dan een uurtje zingen per week. Haar moeder Marlies vertelt waarom.

Alles opnieuw beginnen

“Een paar jaar geleden stortte alles in. We hadden geen huis meer, geen geld. Pleunie en ik moesten helemaal opnieuw beginnen. We zijn allebei chronisch ziek, stonden onder bewind. Gelukkig kregen we direct geweldige hulp – van Zorg voor Elkaar, die onder meer Jeugdfonds erbij haalde. Zij zagen ons. Hielpen ons met wat wél kon. En toen begon het te groeien, beetje bij beetje. We kregen een aangepaste woning, de juiste zorg, en kunnen nu langzaam weer ademhalen.”

Kijken naar wat wél kan

“Wij werken thuis met een wensenlijstje in plaats van een problemenlijstje. We kijken niet naar wat moeilijk is, maar naar wat wél kan. En voor Pleunie stond zingen al heel lang op dat lijstje. Dat was haar droom. Maar dat leek een onhaalbare luxe. Totdat het Jeugdfonds in beeld kwam. Zij maakten het mogelijk.”

Zingen leek een onhaalbare luxe, totdat het Jeugdfonds in beeld kwam. zij maakten het mogelijk.

 Zingen als houvast

“Voor Pleunie is zingen haar medicijn, haar batterij. Als ze zingt, is ze niet bezig met pijn of beperkingen. Dan voelt ze zich vrij. Ze zegt zelf: ‘Zingen kan ik overal mee naartoe nemen.’ Haar talent helpt haar echt: als Pleunie zingt, heeft ze minder last.”

Geen beperkingen maar talent

“Bij zangles kijken we niet naar wat niet lukt, maar naar haar kracht. Haar docent Meneer Joost sluit aan bij wat ze aankan. Dat geeft haar zelfvertrouwen. Zelfs als ze zich beroerd voelt, gaat ze gewoon. Omdat het haar zóveel oplevert. Ze is daar zó vastberaden in.”

 De kracht van keuzes

“Ik heb geleerd dat sommige dingen je overkomen. Daar heb je geen invloed op. Maar andere dingen kun je kiezen. Zoals hoe je ermee omgaat. Of je bij de pakken neerzit of juist op zoek gaat naar wat je kracht geeft. Voor Pleunie is dat tekenen, knutselen, zingen. Zij weet wat haar innerlijk vuurtje is – en ik ben trots dat ze dat zo goed voelt.”

 Geven en doorgeven

“Door de hulp die wij kregen, kunnen we nu ook iets terugdoen. Ik werk inmiddels deels in de thuiszorg, we geven zelfs alweer spullen door. Ook Pleunie weet precies hoe waardevol dat is. En richting andere ouders proberen we iets te betekenen: schaam je niet om hulp te vragen. Er zijn meer mensen in deze situatie dan je denkt. En er zijn instanties zoals Jeugdfonds die je écht verder kunnen helpen.”

 Hoop groeit langzaam

“De hulp die we kregen, heeft zaadjes geplant. En nu groeien er ‘boompjes’ in onze tuin. Zo voelt het echt. We zijn er nog niet – maar ik zie ook bij andere mensen dat je altijd vooruit kunt. Ik ben niet bitter geworden: ik wil mijn dochter het goede voorbeeld geven. Echt, als je blijft kijken naar wat er wél mogelijk is, dan komt er altijd weer iets moois op je pad.”

Feitjes over Marlies

Hoe oud ben je? 48 jaar

Wat is je favoriete sport? Haha, freefighten vind ik tof en daar heb ik ooit voor getraind. En voetbal en dansen.

Wat is je favoriete lied? De oude rockband waar ik in zong speelde “Sweet Child Of Mine” van Guns N’ Roses speciaal voor ons.

Waar ben je het meest trots op in relatie tot sport, cultuur of werk voor Jeugdfonds? Op de oerkracht die wij twee hebben.

Wat zou je doen als je een miljoen in de loterij wint? Het wenslijstje van Pleunie vervullen en alle instanties die ons hielpen weer terughelpen. Omdat er zoveel mensen zijn die het nodig hebben.

Wat gun jij kinderen in Breda?   Een veilige gezonde leefomgeving, gelijke kansen en fijne vrijetijdsbestedingen.

Marleen Veldhoven uit Schiedam zet zich al negen jaar in als vrijwilliger bij de lokale kledingbank. Daar ziet ze dagelijks hoe gezinnen worstelen om de eindjes aan elkaar te knopen. Ook thuis werd ze met die realiteit geconfronteerd. Haar ‘bonuszoon’ Chris (16) wilde gaan fitnessen, maar daar hadden ze op dat moment niet genoeg geld voor. Een aanvraag bij het Jeugdfonds Sport & Cultuur maakte het tóch mogelijk. En nu is Chris gezonder en gelukkiger dan ooit.

‘Hij wilde dolgraag fitnessen’

Marleen kwam bij het Jeugdfonds terecht voor haar bonuszoon Chris (16). “Hij wilde dolgraag fitnessen, maar we konden het op dat moment simpelweg niet betalen.” Ze deed een aanvraag bij het Jeugdfonds en sindsdien sport Chris al twee jaar met veel plezier. “Hij voelt zich fitter en zit beter in zijn vel. Zijn hele leefstijl is veranderd! Vroeger hield hij van zoetigheid en energiedrankjes, nu let hij echt op zijn voeding. In plaats van een beetje rondhangen, gaat hij nu drie tot vier keer per week naar de gym.”

‘Voel geen schaamte’

Wat Marleen misschien nog wel het mooiste vindt: Chris heeft nooit het gevoel gehad dat hij ‘anders’ is. “Er is geen schaamte. Niemand daar heeft door dat hij via het Jeugdfonds sport, en dat hoeft ook niet. Hij hoort er gewoon bij. Dáár gaat het om.” Voor Marleen was het aanvragen van hulp geen moeilijke beslissing. “Ik heb geen schaamte gevoeld. Waarom zou ik? Je doet het voor je kind. Je gunt hem iets waar hij blij van wordt, waar hij gezonder van wordt.”

Toch merkt ze dat niet iedereen in haar omgeving daar net zo makkelijk over denkt. “Sommige ouders schamen zich. Vaak zit hun trots ze dan in de weg. En dan zeg ik: zet die trots opzij. Echt, gun het je kind. Laat je desnoods helpen door een vriend of vriendin bij het indienen van een aanvraag.”

Een fonds dat écht verschil maakt

Marleen is blij dat het Jeugdfonds Sport & Cultuur beschikbaar is in de gemeente Schiedam. “Het is zó belangrijk dat dit blijft bestaan. Ik zie het ook bij vriendinnen in de buurt: hun kinderen zitten op dansen of voetbal – allemaal via het Jeugdfonds. Het maakt echt verschil.”

15 maanden geleden vluchtte het gezin Saricicek uit Turkije om politieke redenen. Het werd ineens te gevaarlijk voor het gezin: Vader, moeder en drie zonen Ahmet (17), Bilal (15) en Vahap (13) jaar, verlieten Antalya op stel en sprong met achterlating van al hun bezittingen. Ze kwamen via Biddinghuizen uiteindelijk terecht in het COA in Amsterdam en intermediair Mark Aardenburg bracht ze in contact met het Jeugdfonds Amsterdam. We gingen ze daar opzoeken.

Nederlandse taal

Ze spreken alle drie al ongelooflijk goed Nederlands, dat komt door hun school zeggen ze, waar ze 22 uur Nederlandse les per week krijgen. Ook zijn ze goed in wiskunde, geen wonder met een moeder die wiskunde docent was in Turkije. Vader  was werkzaam in het onderwijs voor autistische kinderen maar werd ontslagen wegens zijn politieke overtuiging.

Ook moeder spreekt heel goed Nederlands, ze vindt dat heel belangrijk omdat ze haar kinderen wil helpen. “Om goed mee te kunnen doen in deze samenleving is correct Nederlands spreken en schrijven het allerbelangrijkst. Zij zelf had een fantastisch taalmaatje maar die is helaas overleden. Nu volgt ze een nieuwe cursus Nederlands via Right 2 Education.

Jong geleerd…..

Vader is een enthousiast schaakspeler en leerde zijn zoons al heel jong, vanaf hun 5^e, schaken. Nu zitten ze op schaakclub Isolani en krijgen iedere donderdag les van Jan Nijhof en Rafıek Mohamedjoesoef vinden het fantastisch. De oudste, Ahmet, is het beste volgens zijn broers en is naam aan het maken in de Amsterdamse schaakwereld. Hij won onlangs de Grand Prix van Chaturanga 2024 en de 1e plaats in het Science Park Open-toernooi dat in de zomer werd gehouden, met een score van 8,5 uit 9. Ze schaken ruim een uur per dag, tegen elkaar.

Onder de indruk

Ze vullen hun tijd naast schaken natuurlijk met huiswerk maken, fietsen, wandelen en pingpongen op het AZC. Wat zit er een ongelooflijke kracht, humor en doorzettingsvermogen in dit gezin ondanks hun moeilijke situatie. Onder veel gelach namen we afscheid. “Dank u wel voor de schaaklessen, mijn kinderen zijn zo veel vrolijker. Ze leren echt veel op de schaakclub: het is ook zo goed voor hun Nederlandse taal en ze maken nieuwe vrienden” zegt moeder tot slot.

Mijn kinderen zijn zo veel vrolijker! Ze leren echt veel op de schaakclub: het is zo goed voor hun Nederlandse taal en ze maken nieuwe vrienden

“Er zijn veel kansen, maar je moet ze wel pakken”

Caroline (45) en Collins (40) wonen met hun twee dochters in Amsterdam Nieuw-West. Beide meiden zijn gek op dans, theater en muziek. Celina (8) zit op toneel- en pianoles. Carita (13) volgt balletlessen. Deze kerstvakantie schittert Carita samen met Paul de Leeuw op het podium van Het Kerst Muziekgala 2024.  

Caroline vertelt dat haar hele familie betrokken is bij het grote optreden van haar dochter Carita. Haar broer Carlos – zelf ook modern balletdanser – helpt mee met de choreografie. Haar schoonzus regelt eten voor de tijdens repetities en haar man Collins rijdt dochterlief op en neer. “Carita is ontzettend perfectionistisch. Ze is daarom vooral bezig met of alles wel goed gaat. Ik denk dat ze zich pas realiseert hoe groot dit is, als ze zichzelf straks in de tv-uitzending ziet,” aldus Caroline. Het optreden is onderdeel van Het Kerst Muziekgala dat wordt georganiseerd door Méér Muziek in de Klas.  

Culturele activiteiten

De Braziliaanse Caroline woont al 16 jaar in Nederland. Toen ze vanuit Brazilië hier aankwam, moest ze alles leren: de taal, de cultuur, het ambtelijk systeem. Ze ging uiteindelijk aan de slag als stadsgids voor toeristen. En ze ontmoette haar Ghanese man Collins. Toen hun dochters er eenmaal waren, verwonderde ze zich over het feit dat Nederlandse kinderen zoveel culturele nevenactiviteiten doen.

“In Brazilië gaat niet iedereen naar een ballet- of dansschool. Dat kost heel veel geld en kunnen de meeste gezinnen niet betalen. Ik danste wel toen ik klein was, maar alleen af en toe op school,” vertelt ze. “Mijn man komt uit Ghana. Ook daar krijgen kinderen maar weinig kansen op cultureel vlak. Het is geweldig dat kinderen dat hier wel allemaal naast school doen. Het levert zoveel op. Ze maken vrienden, blijven van straat, krijgen discipline, zitten niet de hele tijd op hun telefoon!”

Balletles met steun van het Jeugdfonds

Celina volgde piano- en theaterlessen. Carita werd toegelaten bij de balletlessen van het Nationaal Ballet. Caroline: “Het was fantastisch om te zien hoe zij hier opbloeide, ze heeft erg veel talent.” Maar toen brak corona uit. Caroline kwam zonder baan te zitten en het lukt niet meer om de lessen van haar dochters te betalen. Gelukkig werd zij op het Jeugdfonds Sport & Cultuur gewezen. Met steun van het fonds kon Carita – zij het bij een andere balletschool – uiteindelijk weer balletten.

Meer zelfvertrouwen via dans

Ondertussen werkt Caroline bij de HEMA. Collins zit in de ICT. Toch hebben ze om alles rond te breien, en hun dochters te kunnen laten dansen en zingen, steun van het Jeugdfonds nodig. “Het is geweldig dat zoveel kinderen door het Jeugdfonds tóch mee kunnen doen,” aldus Caroline. “Carita is ondertussen ontzettend gegroeid. De danswereld is een vrij competitieve omgeving. Soms moet je een beetje durf tonen, naar voren stappen. Dat is niet iets wat je in de Braziliaanse cultuur meekrijgt. Het was ons vaste contactpersoon van het Jeugdfonds Amsterdam, Elvira, die aanstipte dat het om wat meer zelfvertrouwen te krijgen een idee was om ook balletles te gaan géven.”   

Nu geeft Carita op haar balletschool les aan kinderen van vijf tot acht jaar. En op zaterdagochtend aan kinderen uit Nieuw-West in het buurthuis bij haar om de hoek. Het was ook het Jeugdfonds dat opperde dat Carita een geschikte kandidaat voor een optreden bij Het Kerst Muziekgala zou zijn. Terwijl Paul de Leeuw het nummer ‘Ik heb je lief’ zingt zal Carita een ballet performance neerzetten. De show wordt uitgezonden op NPO1.  

Pak je kansen!

Caroline hoopt dat ze door het delen van haar verhaal meer ouders met een andere culturele achtergrond of die niet zo goed Nederlands spreken kan inspireren. Ze wil benadrukken dat je achtergrond echt niet uitmaakt als je in Nederland je droom wilt waarmaken: er zijn zoveel kansen. “Maar je moet ze wel pakken, jezelf laten zien – en weten waar je steun kan krijgen. Dat wil ik alle ouders meegeven.”  

De Lelystadse Mandy is moeder van dochter Deyjah. Beide houden ze van sport en met behulp van het Jeugdfonds Sport & Cultuur kan Deyjah op weerbaarheidstraining. Aangezien Deyjah hartproblemen heeft en epileptische aanvallen, is dat een fijne uitlaatklep voor haar. Mandy sport zelf ook met steun van het Volwassenenfonds.

De enthousiaste Deyjah (4 jaar) begint net aan haar tweede jaar Warrior Skillz. Dit is een dynamische en energieke combinatie van fysieke en mentale weerbaarheidstraining. Ik vraag wat ze doet tijdens zo’n les. ‘Dat ga ik je even voordoen’. Ze zet een vuist tegen haar wang en stoot met haar andere hand naar voren. Haar favoriete onderdeel van de les is tikkertje. Dat komt altijd op het eind: ‘Je moet iemand kiezen en wie je hebt “gekiesd” mag de tikker zijn.’

Warrior Skillz

Mandy vult aan dat er wel een pittig prijskaartje aan Warrior Skillz hangt. ‘Het is echt niet te doen zonder het fonds.’ Zeker omdat Deyjah ook zwemles heeft, die Mandy zelf betaalt.  ‘Zwemmen is eigenlijk een moetje als je in zo’n waterrijke omgeving woont als wij.’ Daarnaast vindt ze het belangrijk dat haar dochter zich kan verdedigen. Dankzij het Jeugdfonds kan Deyjah het nu allebei doen. Daar is Mandy dankbaar voor want ze ziet een groot verschil bij haar dochter. ‘Deyjah vindt sporten heel leuk en ze is een heel sociaal meisje. Ik zie dat ze heel veel plezier heeft en het nodig heeft en de meester en de kinderen fantastisch vindt.’ Waar ze voorheen niet altijd voor zichzelf opkwam ziet Mandy dat ze nu goed haar grenzen kan aangeven want ze weet wat ze kan.

Zwemmen

‘Wij zijn echt watermensen. Dat is gewoon heerlijk. Je voelt je hele lichaam niet. Je gebruikt al je spieren zonder dat je het zelf doorhebt.’ zegt Mandy. Met steun van het Volwassenenfonds doet ze een combinatie van fitness en aquasport in het zwembad. Ook zwemt ze graag samen met haar dochter als het even kan.

Deyjah vindt het zwemmen soms spannend maar ze houdt van duiken ‘Dat is mijn lievelings.’ Via zwemles ontmoette ze Lauren. Mandy: ‘Deyjah maakt tekeningen en kunst voor Lauren. Ze is echt haar beste vriendinnetje. Dat is wel heel schattig.’ De moeder van Lauren is ook een vriendin van Mandy geworden.

Youth Fund

Mandy wil graag dat elke ouder weet dat het Jeugdfonds bestaat. Dat alle kinderen kunnen sporten zonder dat het budget te veel wordt belast. ‘Kinderen hebben het nodig anders zien ze alleen de kindjes van school. Ze bouwen nieuwe connecties op. Ik vind het fantastisch.’ Het fonds is volgens Mandy een fantastische steun in de rug: ‘Lessen worden betaald voor een jaar, dus je hebt daarover geen zorgen meer. Bovendien kan je na een jaar iets anders uitkiezen als je kind het niet meer leuk vindt, dat is ook superfijn. Al heeft Deyjah het voorlopig heel erg naar haar zin bij Warrior Skillz.’ Ze vertelt het aan iedereen. ‘Het is er dus waarom zou je er geen gebruik van maken.’

Tot slot lijkt het Mandy fantastisch als er iets zou zijn wat ze samen met haar dochter kan doen, bijvoorbeeld theater. ‘Het lijkt me toch zo leuk om met haar te acteren.’ Thuis doen ze dat wel vaker, ze maken ook veel grapjes samen. Dat helpt ze ook om de vele ziekenhuisbezoeken en de zorgen te verlichten. Op dit moment is er nog geen tijd en ruimte voor theaterles, maar wie weet in de toekomst.

Natascha is moeder van dochter Djelayza en zoon Djodecy. Als alleenstaande ouder met twee opgroeiende kinderen is het soms moeilijk rondkomen. Dankzij ‘een steuntje in de rug’ van het Jeugdfonds Sport & Cultuur Limburg kunnen beide kinderen meedoen aan een zelfgekozen sport. “Je hoopt dat de kinderen toch gewoon met andere kinderen kunnen sporten. De sociale contacten die ze hiermee opdoen vind ik heel belangrijk; dit draagt ook bij aan hun sociaal-emotionele ontwikkeling.”

Djelayza zit al 2 jaar met veel plezier op hiphop. Djodecy voetbalt sinds 2 maanden. “Hij wist niet goed op welke sport hij wilde, dus dat heeft even geduurd. Uiteindelijk koos hij voor voetballen.” Natascha vindt het belangrijk dat haar kinderen in beweging zijn. “Ik vind een teamsport heel goed voor de ontwikkeling van een kind, op het moment dat een kind er klaar voor is. Bij mijn dochter was dit al vroeg het geval, mijn zoon had er wat moeite mee. Door te sporten hebben ze meer sociale contacten. Dat vinden ze heel leuk. Daarnaast hebben ze minder tijd om met schermpjes bezig te zijn. Sporten is een echte uitlaatklep voor ze.”

Je hoeft het niet alleen te doen

Natascha weet hoe het is om niet ‘zomaar’ alles te kunnen doen. Om ervoor te zorgen dat haar kinderen kunnen sporten, heeft zij ondersteuning vanuit het Jeugdfonds Sport & Cultuur Limburg geaccepteerd. “Ik dacht ook dat ik wel alles alleen kon. Maar het leven is zo duur geworden, dat je al snel bezuinigt op sport en cultuur. Struikelblok is niet de contributie, maar het zijn meestal de spullen die je voor de sport nodig hebt. Alles bij elkaar, de totale kosten, is vaak het probleem. Toch is sporten zó belangrijk voor de ontwikkeling van kinderen. Dus mijn advies voor ouders voor wie het financieel niet lukt om hun kind(eren) te laten deelnemen aan sport en cultuur: informeer je – bijvoorbeeld op school – over het Jeugdfonds Sport & Cultuur, en laat je kind(eren) deze kans niet mislopen!”

Deelname aan sport en cultuur zorgt ervoor dat jouw kind volwaardiger in de maatschappij kan staan. Daarbij gaat het niet alleen om nu maar óók om later. Je geeft aan je kind mee: Dit kun jij! Jij kan zelf creëren!

Liedewij is moeder van twee meiden van 11 en 14 jaar oud. Het maken van muziek vindt ze erg belangrijk voor haar kinderen. Het draagt bij aan hun culturele ontwikkeling. Ze ontwikkelen vaardigheden waar ze nu en ook later veel aan zullen hebben. Het maken van muziek zorgt voor herkenning en erkenning. Je ontdekt als kind wat je kan, krijgt zelfvertrouwen waardoor je jouw talent ook aan anderen toont. Eerst speel je thuis en op les en later bijvoorbeeld op de piano op het station en in de aula van je school. Het zorgt voor het gevoel van ‘Ik kan dit!”.

Betekenis van sport en cultuur

Sport zit meer in het gedachten goed. Dat is gezond, leuk en toegankelijk. Bewegen is belangrijk voor de gezondheid van kinderen. Het speelt in op erbij horen, in een team functioneren, sociale ontwikkeling, aansluiten bij andere (leeftijds)groepen. Cultuur is lastiger in dat sociale gedachtengoed te vatten, ervaart Liedewij. Cultuur en muziekles ziet zij meer als de ontwikkeling van je wereldbeeld. Als je als kind bekend raakt met verschillende culturele stromingen, van muziek en dans tot ambachten, dan krijgen kinderen een breder referentie kader van de wereld.

Liedewij heeft zich, een aantal jaren geleden, laten omscholen en bewust gekozen voor een eigen bedrijf waar ze doet wat helemaal bij haar past samen met vrijwilligerswerk in en rond Breda. Belangrijk voor haar is dat er een goed evenwicht met de zorg voor haar gezin is én het eigen bedrijf van haar man. Door al deze goede voornemens moeten ze wél zuinig omgaan met uitgaven. Als je genoegen kunt nemen met minder, ervaar je wat er écht belangrijk is voor je kinderen. Daarbij vindt zij het fijn dat er verschillende mogelijkheden zijn in Breda, om de ontwikkeling van haar kinderen te ondersteunen.

Met de BredaPas heeft zij zelf de aanvragen via de website van het Jeugdfonds Sport & Cultuur Breda ingediend voor de muziekles van haar kinderen. De kinderen volgen nu, met behulp van het fonds, al 6 jaar les bij de Nieuwe Veste. Daarnaast spelen ze ook veel muziek thuis, waarbij Liedewij haar kinderen helpt en met hen meespeelt. De piano konden zij gratis ophalen, nu staat er een écht instrument in de kamer en dat is geweldig. Dit maakt het even tussendoor bespelen en onthaasten van de mentale belasting van school, nóg toegankelijker. Naast culturele lessen bewegen de kinderen ook. Ze fietsen samen en hebben sporten zoals dansen en schaatsen gedaan. Nu de kinderen ouder worden zijn ze zich meer bewust van hun conditie en willen ze hier actief mee aan de slag.

Advies aan aanbieders

Haar advies aan aanbieders is om ouders meer te betrekken bij de ontwikkeling van hun kind. Maak de hulpvraag klein en praktisch. Vraag bijvoorbeeld per school waar hun doelgroep ligt en welke insteek zij verwachten die het beste aansluit om ouders en kinderen te enthousiasmeren voor Kunst en Cultuur. Leer ouders goed kennen en kom er achter wat hun belastbaarheid is. Is er structureel vrijwilligershulp nodig, dan wil een ouder het misschien wel organiseren tegen een kleine vergoeding. Daarnaast vindt ze het belangrijk om kinderen van jongs af aan te betrekken, zoals een artistieke inkijk in de hobby’s van de kinderen uit je klas of club.

Advies aan ouders

Aan ouders wil ze graag meegeven om Sport en Cultuur als onderdeel van de maatschappelijke ontwikkeling van hun kind te zien. Het zorgt ervoor dat een kind volwaardiger in de maatschappij kan staan. Dit zorgt in de toekomst voor meer betrokken mensen. Dat je voor jezelf iets hebt waar je goed in bent of waar je jezelf ik kwijt kan geeft vertrouwen. Het geeft het gevoel dat je er toe doet! Je wilt dit voor je kind. Dat beetje extra tijd voor het invullen van een aanvraag geeft nieuwe kansen, die je anders misschien niet had gehad of niet wist dat het kon. Het is geweldig dat dit in Breda zo goed geregeld is!

Er zijn genoeg ouders met beperkte financiële middelen die vaak onderschat worden. Ze zijn juist vaak heel creatief en innovatief om het allemaal weer voor elkaar te krijgen. De oplossing ligt in het uit de slachtofferrol te stappen en jezelf sterk te maken. Waar sta jij in jouw gezin voor? Dit voorbeeld zien jouw kinderen. Wees trots op wat jij mogelijk kan maken. Zo kun je met één aanvraag bij Jeugdfonds Sport & Cultuur een schooljaar lang plezier hebben voor het hele gezin. En het jaar erop weer. Door met Kunst en Cultuur bezig te zijn leer je te creëren. Dit is wat Liedewij graag mee wil geven via dit interview.

Weetjes over Liedewij

Hoe oud ben je? 46 jaar.
Wat is je favoriete sport? Fietsen door de stad en oriëntaalse dans.
Wat is je favoriete lied? Ik houd van muziek gemaakt door sing- en songwriters.
Waar ben je het meest trots op? Op mijn kinderen.
Wat zou je doen als je een miljoen in de loterij wint?
Ik zou het geld zeker niet in een keer uitgegeven of uitgeven aan materiële dingen. Ik zou er de studie van mijn kinderen mee betalen en investeren in het opgroeien van mijn kinderen.
Wat gun je kinderen in Breda?
Een fijne tijd om op terug te kijken.

Spoken word artiest, student en maatschappelijk betrokken jongere Séun Steenken weet wat het is om op te groeien in een actief gezin waar het belangrijk was dat de kinderen hun passie volgden. Ook als het soms niet gemakkelijk was om de eindjes aan elkaar te knopen.  

Séun studeert Bestuurs- en Organisatiekunde, zet zich op diverse manieren in voor de maatschappij en heeft een passie voor sport, politiek en cultuur. “Ik ben opgegroeid in een druk en actief gezin. Ik zat op judo, mijn zus op paardrijden. Hierdoor waren mijn ouders altijd druk bezig met halen en brengen,” lacht Séun. “Ze waren altijd betrokken, zaten op de tribune, kwamen kijken naar wedstrijden. En dat terwijl er financiële en gezondheidsproblemen waren die extra druk op het gezin legde. Zo is mijn zusje verstandelijk beperkt, dat zorgt ervoor dat ze op een hele andere mooie en creatieve manier naar de wereld kijkt. Maar ze had daardoor ook meer aandacht en zorg nodig.”  

Dunne grens

Mensen hebben vaak niet door hoe dun de grens is tussen wel of niet rondkomen. Vaak wordt er gedacht dat er veel mis moet gaan voordat iemand in de financiële problemen beland. Maar vaak kunnen een paar kleine veranderingen er al voor zorgen dat iemand te maken krijgt met geldzorgen. Bij mij waren deze veranderingen dat mijn vader zijn baan verloor en mijn moeder vanwege gezondheidsproblemen niet meer kon werken. We zaten toen financieel heel krap. Dat was moeilijk. Mijn ouders wilden niet dat de geldzorgen het leven van mijn zus en mij zou beïnvloeden. Via de basisschool werden ze gewezen op het Jeugdfonds. Zo kon ik toch op judo blijven.” 

Waarden voor het leven

Judo was belangrijk voor Séun en ook voor zijn vader. “Judo was onze gezamenlijke hobby, superfijn dat we dat samen konden doen. Deze hobby heeft aanzienlijk bijgedragen aan mijn ontwikkeling. En dan gaat het niet alleen om het fysieke. In judo zijn waarden als respect, solidariteit, samenwerking en balans heel belangrijk. En op de club is iedereen gelijk. Op de mat kun je heel hard tegen elkaar judoën maar daarna ben je beste vrienden. Je brengt elkaar verder. De waarden die ik daar geleerd heb, zijn míjn waarden geworden. En het gaf ritme en structuur. Een aantal keer in de week sta je klaar in je judo pak. Moe of niet. Ik heb er discipline en doorzettingsvermogen geleerd. Uiteindelijk heb ik op nationaal niveau gejudood.” Dit laat echt zien wat voor bijdrage sport en cultuur kan leveren op de algemene ontwikkeling van een kind.” 

Maatschappelijk actief

Séun is een hartstochtelijk beoefenaar van spoken word. “Op de middelbare school waren we in de pauze vaak aan het freestylen. Daar heb ik ontdekt dat ik goed kan improviseren en spelen met taal. Dit combineer ik in mijn spoken word voordrachten met mijn interesse in de maatschappij. Hierin neem ik ook mijn eigen ervaringen met maatschappelijke problemen zoals discriminatie en racisme, het ervaren van minder kansen en het leven met minder financiële middelen mee. In mijn werk vind ik het belangrijkst dat ik oprecht een bijdrage kan leveren, al is het maar voor één persoon. Dit probeer ik nu onder andere te doen via mijn rol bij de Maatschappelijke Inspiratieraad (MIR) van de Nationaal Coördinator Discriminatie en Racisme en in mijn baan als beleidsmedewerker bij Cliëntenbelang Amsterdam.” 

Je bent niet de enige

Séun hoopt dat hij kinderen en jongeren kan inspireren met zijn verhaal en leven. “Ik denk vaak aan de kleine ik en waar ik nu ben. Doordat er niet echt in mijn directe omgeving over geldzorgen werd gesproken, leek het alsof ik de enige was die dit ervaarde. Naarmate ik ouder werd kwam ik er pas achter dat er veel meer mensen waren in mijn omgeving met een soortgelijke ervaring. Ik denk dat het belangrijk is dat we elkaar weten te vinden en open met elkaar durven te praten ook als het minder gaat. Helemaal in ons huidige digitale tijdperk waarin je online structureel wordt geconfronteerd met wat je niet hebt, is het belangrijk om te beseffen dat je niet de enige bent waarbij het leven iets anders loopt dan bij andere. Zoveel mensen hebben geldzorgen. Je bent niet de enige. Spreek je uit, vraag hulp. Dat is eng maar het gesprek aangaan, kan nieuwe mogelijkheden creëren. Ik hoop door zelf open te zijn over de dingen die ik heb ervaren in het leven, aan mensen te laten zien dat je er niet voor hoeft te schamen als je leven (financieel) iets anders loopt dan bij anderen.”  

Tijdens een landelijke Jeugdfonds dag, zei Séun dit tijdens een spoken word optreden: 

 Wanneer ik om me heen kijk 

En kijk in mijn leven

Naar de mensen die om me geven

Heb ik ze verkregen door mijn sportieve leven 

Dus eigenlijk hebben jullie mij vrienden gegeven

Marisca verhuisde met haar zoon (14) in 2019 vanuit Suriname eerst naar België en vervolgens in 2022 naar Nederland. Haar zoon heeft een lichamelijke beperking. Een beperking waar in Suriname niet de goede zorg en begeleiding voor was. Bovendien werd hij buitengesloten. Nu zit hij op school en kickboksen. Een sport die hem in alle opzichten sterker maakt. ‘Hij is veel gelukkiger nu.’  

Marisca merkte vrij snel dat haar zoon zich langzamer ontwikkelde dan andere kinderen van zijn leeftijd. Hij maakte ongecontroleerde bewegingen en was iets langzamer van begrip. Het was lastig om in Suriname goede zorg te vinden. De artsen wisten niet hoe ze hem konden helpen, leerkrachten op school wisten niet hoe ze met hem om moesten gaan. Vaak werd hij gewoon buiten de klas gezet. Ook werd hij erg gepest door de andere kinderen. Voor Marisca reden genoeg om naar Nederland te verhuizen.   

Hij is geen uitzondering meer

“In Suriname kreeg mijn zoon niet de zorg en begeleiding die hij nodig heeft, hier wel,” zegt Marisca. “En hij gaat hier naar het speciaal onderwijs. Dat is heel fijn. Hij ontwikkelt zich verstandelijk goed, maar heeft gewoon meer tijd nodig om dingen te begrijpen. Op een gewone school heb je die tijd niet. Bovendien is hij op school geen uitzondering meer. Hij hoort er gewoon bij. Er zijn meer kinderen zoals hij. Hij wordt niet meer gepest.”  

Meer controle

De revalidatiearts bracht Marisca in contact met Shoshanna van de Esther Vergeer Foundation. “Shoshanna heeft alles voor ons geregeld. Ze heeft uitgezocht welke sporten geschikt waren en of hij die in de buurt kon doen. Mijn zoon koos voor kickboksen. Niet omdat hij wil vechten, maar omdat hij zich wil kunnen verdedigen. Het geeft hem zelfvertrouwen dat hij zich kan verdedigen. Hij is in Suriname zoveel gepest, dat wil hij niet meer meemaken. Het kickboksen heeft hem in alle opzichten sterker gemaakt. Hij is gelukkiger. En ik zie dat hij meer controle heeft over zijn bewegingen. Hij kan beter omgaan met zijn stoornis. Dat wordt bevestigd door de ergotherapeut. Het heeft direct invloed op zijn schoolprestaties. Hij schrijft en praat beter.”   

Marisca is helemaal opnieuw begonnen, heeft alles moeten achterlaten. “Ik doe het met liefde. Hij wil nooit meer terug, dat weet hij zeker. Dat pesten heeft zoveel schade veroorzaakt. Hier voelt hij zich veilig en heeft hij vrienden. Mijn zoon is veel gelukkiger. En als hij gelukkig is, ben ik dat ook.”